De jachtopziener
NOe nummer i
Noe nummer 10
Sommigte mensen wete aolles van auto's, aore wete aolles van
priezen, mae j'eit er ok, die a in den doenker aolle lichtjes die a ze
in de varte ziee kunne benoeme, mae die leste bin d r nie zö vee.
Eên, die a dat wè kan, dat is de jachtopziener.
'k E 's wiste praote mie een echte jachtopziener, Wim de Kok. En
die ao nog a wat te vertellen: 'In 1968 è'k t over enome. Toen
was 't aollemaèle nog te voete, da strópen, en op de fiets. Dan ao
z'een lampe op d'r stuur ebonde en daè schene ze zö'n meter of
tiene vadder mee op de weg. Dan kwamme de kenientjes daèr in
dat licht. Ze draoiden de lampe langzaèm naè benee tot a ze nest
d'r voorwiel waère en dan gawe ze mie een klompe een schop en
dan ao ze ze, of ze spronge d'r of. Ze waère aoltied mie d r beien,
dan sloege ze ze dood, ee. A ze d'r dan een stik of wat ao, dan
ginge ze wee terug.
Laèter kwamme de auto's, mee tweêe achter mekaare meêstal.
Den eêsten scheen overaol, mie groot licht en klein licht. Den
achtersten ree zonder licht. Daè ging het wild in. De voorsten
ieuwe z'an, den achtersten gong d'r vandeur mie 't wild. Mae dat
ao je natuurlijk gauw genoeg in de gaten.
M'n voorganger, Willem Joosse, docht at er niks van terecht zou
komme, van dat strópe mie den auto. Um dee z n ronde aoltied
op de fiets, ik dat van eêsten of in mie den auto edaè. En mie
succes: 't regende geliek bekeuringen. Veêrtiene in drie weken
tieds.
Somtieds wier je etipt, ee. Deur mensen die a wat gezien ao. Op
een keer bievobbeld, 't was een uur of aolf achte, daè gieng de
telefoon. Dat was een boer, dat was ok een jager. Ie zei: Noe mo
je toch is naè de polder komme, wan noe riedt er een auto, die ei
nog a vee groot licht en d'r ried er eên achter en die ei glad gin
licht."
Dat was nog een bitje in 't begun, dan bin je zelf ok nog wat
onbezonne, dus ik gieng daè alleêne naè toe, zonder licht. Ik
komme over den diek en daè komme ze net tegen in, dus ik goóie
m'n volle lampen an en m'n schijnwerpers d'r op en zo ree ik er
eigenlijk bovenop. Ik weet nie 'oe a 't in m n op kwam, maer ik
riepe van: "Halt! Politie!
Ze stove an aolle kanten net as een koóie patriezen uut dien auto.
D'r vandaèn. Mae, dien achtersten, die ree wig natuurlijk en die
voorsten liete ze mie de portieren open staè, midden op de weg
mie d'r volle lampen. Ik kon d'r nie verbie natuurlijk. Ze stove aol
in dien achtersten auto, die draaiden op den dam en d r van deur.
Ik overaol goed kieke of at er gin eên achter'ebleve was, mae dr
was gin eên achter'ebleve. Mae toen ao'k dien auto nog. Ik 'oor
den wat en ik pakten m'n schijnwerper, daè kom een 'ond, zo'n
langen 'ond (een hazewindhond), die kom nog mie een aès uut t
veld. Die riep ik en die kwam zö mie dien 'aès in den auto Daè
zat een 'aès of vier, vuuve in. Daè was ik mae allênig en wat mo je
dan doee, ee?
Ja, goed, toen 'k dien auto mae op z'n kop in de dulve ezet.
Dien motor liep nog. Ik bin d'r nest gaè staè, ik den in z n ver
snelling edouwd en toen 'k om assistentie ebeld. Toen ao je nog
