Driel, dien kaesboer mee een zwak vo groentjes (of was 't noe
andersom?). Wat grond van Van Driel. En dan de volkstuuntjes.
Vee mensen bin d'r op 't moment nie doeende. Spitten liekent
uut de mode; een flienk deêl van de tuuntjes leit er zö'n bitje vo
schandaol bie. Sommige mensen 't noe a opgegeve.
Een man van een jaer of vuuftig doet in plat Souburgs van t bur
gerlijk soort uut de doeken wat at er 'ier aol opdoeet: 'Toen a me
'ier kwaome, deugde d'r a gin donder van. Ze woue ons eigenlijk
elemaol gin nieuwe plek geve. 'Oe lang of me wè nie 'ebbe moete
wachte op zoiets as dat ouwe buskotje om in te schule vo de
regen. En dan de grond: je bluuft er mee doende. Ik gloóf dak er
ondertussen al een kilootje of vierduzend an tuungrond en mest
deurgespit 'eb. En nog slaot ie nao 't minste geringste buitje glad
'êlemaol dicht'.
De man begriept at er mensen bin die a 't noe a opgeve: 'A je wat
minder zot van je tuuntje bin as mien, dan wil ik glove da je t
rap van d'and doet. Wegweze'.
Zelf dienkt n daè nog lange nie an: 'Mien moge ze 'ier af komme
voere as 't zö ver is. Ik bluuf tot op t lest. t Is m n lust en m n
leven, man. Noe ook: m'n vrouwe legt mee d'r dikke kont op
Kreta, mar ik spit m'n tuuntje. En dan mag jie raoie wien of t'r
gelukkiger is. Ikke dus. Ka je begriepe'.
'Êlemaele achterin 't complex steekt een kleine man mee een blit
se pet soepeitjes z'n spae in de vergemes zwaere klei. Ie eit een
glimlach die a z'n wezen glad in tweêën klieft. Ie zweêt, maer ie
doet deur. "t Tuuntje moet voor de winter netjes wezen, ja', zeit n
in een bont mengsel van 'Ollands en Zeeuws. Mae dan we mee
een oosterse sause. 'Ik 'eb al biena veertig jaar een tuuntje, ee.
Eerst een kleintje, dan eêntje d'r bij, dan een grotere en dan noe
'ier zesonderd meter en nog vieronderd an de Hudsonstraat
'Toen wij 'ier van Ambon kwamen, heb ik eerst een paar jaar
afgewacht. Kijke of we terug konden of nie, ee. Maar toen 't dui
delijk wier dat we moesten blijven, of langer moesten blijven in
elk geval, dan 'eb ik gliek een spa gekocht. Alles zelf kweken, das
voordelig en nog leuk ook, ee'.
De man ei vuuftien jaer voorzitter van de wijkraad gewist in de
Molukse wijk van Souburg. Ie ei de fakkel noe overgedroge an de
joengere generatie: 'Na vuuftien jaar bin jet beu, ee. Je kan niet
altijd maar met die ellende van mensen bezig zijn, dat breekt je
op, 'oor. Nederlanders wete vaak nie eênst 's wat wij meegemaakt
'ebbe. Die denke dat we 'ier voor ons lolletje zitten. En as ze al
wat wete, is tmaar de helft. Weet jie dat we alle noodhulp die w<
Noe nummer 10
