vee-s te gróte zwarte bril vo z'n ogen an, een bitje in de krante
lezende, Omroep Zeêland an vo 't weer van Jos Broeke.
En wien a geduld mee z'n ao, kon geniete van urenlange veraelen.
Tenminsten, dat 'k zeivers ooit 's een keer meegemaekt. Ie ver
telden over de snelweg daer a ze in 't begin nog wè 's snel mee
paerd en waegen over staeke, over t keutjesspel da ze speelde mee
kauris (schelpjes) en waerover a ze een paer keer geïnterviewd
waere. En over vroeger, over den tied nog van voor um, toen a de
mensen nog in toveren geloofde. 'Jae', zei n dan, 'ik geloóve d'r
zelf nie zö an, 'oor, mae d'r moet toch wè wat van an gewist zien,
as die mensen d'r toen zö in geloofde. Ik bedoel, m n vaoder was
glad nie biegelövig, maer soms gebeurde d'r gewoon diengen die a
je nie begriepe kon, zei n aoltied'.
'Vaoder ei dikkels genoeg verteld van mensen die betoverd wiere.
Dan liepe ze een nacht lang te dwaelen over 't eiland. Aoltmae
rondjes lópe. Ze wiste da ze rondjes an t lópen waere, mae ze
konde nie anders. Meestal was dat nog a onschuldig, mae som-
tieds was 't ménens. D'r was t'r 's eên midden uut Welzienge 'ier,
die z'n vrouwe mocht bevaolle. Ie nae 't durp om een dokter
netuurlijk. Dae in de buurte van Polderman stieng d'r een man
over de onderdeure van een klein 'uusje te leunen. Ie vroeg; Wae
moe jie nae toe, zö 's aevends laete?'. En ie vertelde van z'n vrou
we. 'Bèzö', zei die man, 'dan za je nog zömae nie thuus weze. En
't was waer: die uut Welzienge ei 'eêl de nacht an 't dwaelen
geweest mee den dokter. Pas toen a de klokke zevene sloeg, konde
ze de pad wi vinde. 't Kind was toen a gebore. Dien dokter vroeg
'oe laete a dat gebeurd was. 'Om zeven uure percies', ao de moe
der gezeid'.
Torenzicht is noe inderdaad ondergeploegd. D r is niks mi van te
zieen. Mae toen 't nog op z'n beurt mocht wachte, toen a de slo
pers 't enkelt onbeweunbaer gemaekt aodde, tegen krakers en zö
zeide ze, ko je d'r nog in. De vloeren benee waere wegge'aele,
aolle raemen en deuren d'r uut, de pannen van 't dek en de keele
van de welpit kapotgesloge. Mae den 'aerd mee den oven was t'r
nog. Net as 't keldertje. Daer laege de énigste tweê 'erinneriengen
an de vroegere beweuners van 't 'êle erf: een knipsel uut de ZLM
krante over monopolieheffingen op maïs en milocorn en andere
priezen en een foto van een beeld van Jezus an taefel. Die foto
was dudelijk an 't be'ang opgeprikt gewist. Dat knipsel brocht 't
nie verder as wat oneerbiedig plakband, t Leven van de Walchers
boer prontjes saemengevat in tweê stikjes papier op de keldervloe
re van een te slopen 'of an de Gróte Weg die vooruutgang brocht
