onnozel over gepraot oor. D'r kan zövee, mae d'r bin d'r een berg
vee-s te benauwd om ulder nikke 's uut te steken. Om d'r verstand
op Delta-'oögte te briengen en openlijk mee mekaore te praoten.
En zö lange at 't Zeêuws as cultuurtaele nie bestaet, kan d'r gin
Zeêuwse literatuur bestae en zonder literatuur (en aore vurmen
van gebruuk-op-niveau zöas muziek, toneel, etc.) bluuft 't Zeêuws
in de klei steke.
Je kan 't begrip cultuurtaele definiëre zö a je wil en je kan in 't vo
't gemak van de gebruker vastleie en standaerdisere van een
schriefwieze net zö verre gae a je wil. Limburg gae vanuut Zeêuws
perspectief geziee 'eêl verre. Mae een Zeêuwse variant op dat
Limburgse thema sniedt an tweê kanten: 't beschermt 't Zeêuws
en de Zeêuwse dialecten as erfgoed van binnenuut (dus 't beperkt
den invloed van de Nederlandse standaerdtaele en 't Iengels) en 't
geeft ongekende meugelijkeden vo 't Zeêuws op cultureel gebied
en zurgt er zö vo at 't Zeêuws serieus genome kan ore deu sprekers
én mensen van butenaf.
Je kan zeie dat Zeêuws voraol een spreektaele is en gin schrieftaele
en daer ei je dan toet op zekere 'oögte nog geliek in ook. Mae tae-
len die a enkelt mae gepraot ore en nie geschreve, die d'r beste
tied g'aod. Die kunne nie meer op tegen 't mediageweld van
Iengels, Spaans en aore grote geschreve taelen. As je as kleintje
tussen de grote wil bluve bestae, moe je j'n anpasse. Dat wil in 't
gevaol van 't Zeêuws zeie: as je een toekomst wil moe je 's
kappe mee nae de onderlienge verschillen te kieken en je richte op
wat a je bindt. Das nie nivellerend of standaerdiserend, das iets
sociaals en productiefs.
Vromme nae Limburg. In een persbericht schrieve die Algemeên
Limburgs-luitjes over ulder woordenboek: 'Het verschijnen van
dit woordenboek is niet alleen een mijlpaal voor het Limburgs
raoe nummer
maar ook een noodzaak. De komende tien jaar zijn beslissend
voor het voortbestaan van het Limburgs als aparte, zelfstandige,
volwaardige en levende taal, die in heel Nederland aanvaard en
gewaardeerd wordt. Om dit te bereiken moet er een eenheidstaal
komen, althans een vrij verregaande eenheid, is de Werkgroep
AGL van mening. Dat vergt een totaal andere denkwereld binnen
Limburg. Het nauwkeurig beschrijven en koesteren van honderd
verschillende dialecten leidt tot niets en zal afgedaan worden als
achterhaald folklorisme. Het gaat om het Limburgs van nu, met
alle kenmerken, ontwikkelingen en ook oudere woorden.'
Kiek, zoverre bin me in Zeêland nog nie en at 't an de meêste leit,
za 't wè nooit zö verre komme. As je 't an mien vraegt, is t't mae
eên van de vele manieren. Mae dat er iets moe gebeure is dude-
lijk. 't Zeêuws moe 'ögerop.
Daerom: weg mee 't geneuzel over taelverschilletjes tussen
Oöskappel en Domburg, 't Zeêuws bestaet. Juust vanwege aol die
verschillen, juust om at 't nie bestaet. En juust vanwege aol die
verschillen is 't nódig da je op papier dichter bie mekaore komt.
A je op papier, mee geschreve Zeêuws, dichter ('oe dichte is noe
nog nie belangriek; eest mae 's de neuzen dezelfde kant uut) bie
mekaore komt, kom je dichter bie een Zeêuws dat a volwaerdig
nest 't Nederlands functioneert. In de literatuur, maer ook in 't
bestuur, op straete, in de wienkel, in 't internet-café, in de krante
en zelfs op de Zeêuwsen omroep.
't Zeêuws moe op Delta-'oögte en die a dat nie wille, die bluve
maer op d'r eiland. En dan mae bidde a ze 't droöge 'ouwe... Ik
wense ze in Limburg vee succes toe bie 't op'ögen van de
Maasdieken.
