Thuuskomst
Ie docht dat n Neeltje van de klompemaèker
tegen zou komme op schoenen, zonder dat klossen
van klompen op den bakstenen klienkerdiek.
Ie docht dat n Fransje van de klokkeluër zou ziee
an komme riee in een Ford, zonder vlechte,
mae mie 'aer dat waègenwied waaie zou in de wind.
Mie z'n drietjes an de Schelde, naè schelpen
en krukels zoeke ondef de stenen, en krupe
as zeêkraèl over de schorren tussen de lamsoren.
Naèmen roepe in de wind en luustere naè
schipbreukeliengen onder 't zand en begraève
worre mie lege ogen en blaèuwe tênen.
En een ofspraèke maèke mie ieder apart,
mae nie komme vanwege 't naèjaer
en de winter mie kraaien en ievaol.
Waè bin ze, die naèmen, dat roepe
van 'eilige naèmen? 't Is meêuwegekries
in de sturm, geklots van golven op zand.
Ie vond nog een kerk'of mie naèmen,
daè vond n op stenen gin zeêwier en krukels,
mae naèmen en naèmen, een eeuwigeid naèmen.
Toch ao n de misjes nog lêre spriengen
van den 'ogen kant van de kreeke duke
en z' ao nog erope: 'Me gaè verzupe'.
Fransje van de klokkemaèker ao nog ezeid:
'De klokke kan je nooit terugdraaie, ie luudt
aoltied anders, nooit eender a je goeed luustert'.
En Neeltje van de klompemaèker ao nog ezeid:
'Ik sprienge in 't waèter zonder m'n klompen'.
En laèter: 'Waè bin ze? Jie zou d'r op passé!'
Lou Vleugelhof
Noe nummer
Dit gedicht van Lou Vleugelhof is opgenome in zien bundel 'Aol Zeêuws vandaège',
een eige uutgaeve van Stichting Zuudwest 7. Je kan de bundel bestelle deur een
kaortje nae de Stichting te stieren, 't Adres stae voorin deze Noe.
