komme van Wolfersdiek. Ergenst in dien oek mo je weze. Daèr
ei je een paer 'êle mooie punten, daè kun je aolles zö'n bitje over-
ziee.
Daè riee me zo bie 't vroegere café van Vermeule naè benee, een
endje vadder naè boven. "Ee, daè staè een auto", zei Bram.
Ik zei: "Zet je volle lichten d'r mae op".
Ik zégge: "Mae goeiendag! Das mien auto, die ze natuurlijk
estole. Zèt n d'r voor".
Ik pakke m'n gummistok, 't is waer, ik vliége d'r naè toe en ik
snokke die deure open.
"Goeienaèvend", zei de man achter 't stuur, "bin je er ok?"
't Was Frans Vermeule van 't Lêwedurp. Ie was op de politie-
schoole, maer noe was n tuus. Ie ao buten elöpe 's aèvens laète en
noe docht n a den 'óre schieeten ao. Ie gieng ok wè s tussendeur
een keêrtje mie me mee om te léren. Die was naè m'n uus ekom-
me op z'n brommertje en ie ao op 't slaèpkaèmerraèm eklopt bie
m'n vrouwe: "Is t'n tuus, wan ze bin an 't strópen op de Piet".
"Neêe, die zit in de polder, mae bin jie noe op je brommer? Pakt
dan dien auto mae".
De Kok ao ezeid: "Noe ei je een bitje geluk, wan ik ao je zö flauw
esloge, 'oor".
Toen me Bram mae naèr uus estierd en bin me in m'n eigen
auto varder egaè. 't Aa wè een ongeluk kunne weze. Ie stoeng
midden op de weg zonder lichten en oóns reeë toen ok zonder
licht.
't Is jammer a de mentaliteit zö achteruut egaèn is, want 't was
een 'êle moóien tied. Mae 't mo wè sport bluve. Den énen mot 't
as een sport beschouwe om uut j'n anden te bluven en oóns
motte 't as sport beschouwe om ze een keêr te kunne pakken.
En da's an 't veranderen...
