Zö gaet dat mee ménsen noe ook, docht ik. Ouwe ménsen moen
plaets maeke vo joenge ménsen. Een ouwe tied wor vervange deu
een nieuwe tied.
Ma wat vin 'k dat jammer. Ik vinde ze aollebei zö mooi, ik zou 't
ouwe wé wille én 't nieuwe.
Op de Mart van Middelburg waere ze saemen.
Ménsen van vroeger en ménsen van de toekomst. Ménsen uut
een beslote durp en ménsen van verre weg, uut Afrika misschien,
of Azië.
De tieden en de plaetsen kwaeme saemen op de Mart van
Middelburg. En ik stoeng d'r tussen in. En 'k at een loempia.
Een Vietnamesen.
Ouwe liefde...
Och, m'n lieven weet je 't nog;
'oe m'n vroeger danste
'oe me saeme sjanste
en genote van mekaor?
Och, m'n lieven weet je 't nog;
aol die lange kussen
konne 't vier nie blusse
as m'n vreë ml mekaor
't Is a lank 'leeë
da m'n zö vurig vreë
daevo bin m'n te moe
Ons 'arte is nie kouwer
alleên ons lief is ouwer
en dae mö m'n 't ma mee doe
Ma 'k zou je zö wl kieze
en ik wil je nóóit verlieze
wan ik 'ouw' nog aoltmae van joe.
Noe nummer 11
Maart je Stuut
