Daegelijkse diengen in durpjes
Albert Goeman
Kenne je dat ongelooflijke, schokkende, maer waergebeurde
vertelsel van die twee schippersjongers van Yese? 't Is me verteld
deur een neef van d'r en die lieg nooit, temisn at n dat te pas
komt. Mae waèrom zou ik an z'n twuvelen?
Die twee schippersjongers, 'k za ze mae Jan en Piet noemen, 'aan
naè een zwaere werkweeke de blommetjes 's goed buten ezet.
Flienk bezopen 'aan ze in 't café de boel op stelten ezet, en toen a
d'r een pelitie kwam om ze toet de orde te roepen, 'aan ze die
man ok nog in mekaren eslogen.
't Liep daèrom nie goed voe d'r af, wan ze mostn voorkommen
bie de rechter in Breda. Dat was toen noga een reize en onderweg
'aan ze maer een paer pilsjes epakt. Ze stoengen uuteindelijk voe
de rechter en naè de officiële toespraèkjes wieren ze veroordeêld
toet drie, maènden in de nor. Ze vondn dat wè wat vee en vroegen
of a daè wat of kon.
En toen gieng de rechter in de fout. 'Absoluut niet. Dit dorp
bestaat uit dronkaards en criminelen. Die moeten eens goed tot
de orde geroepen worden.' 'Wat zei jie daè?', zei Piet. 'Bin jie noe
glad belazerd?' Ie sprong over die groene taèfel en sloeg de rechter
een bloedneuze. In de consternatie die volg'n, liepen ze nè buten,
pakk'n de trein en reeën naèr 'uus.
De burgemeêster van Yese kwam dat ter ore en liet die jongers bie
z'n kommen. Toen a die 't verhaal ehoren aa, zei ie: 'Jullie krijgen
nog een dagvaarding en ik ga met jullie mee. Maar hou je
ge-deisd, dan doe ik 't woord wel.'
Zo gebeurdn dat en toen a de rechter uutesproken was, nam de
burgemeêster 't woord. Ie prees de jongers om d'r werklust en viel
toen fel de rechter an. 'Edelachtbare, U hebt 't lef gehad mij in
mijn functie te beledigen en met mij heel onze gemeenschap die
uit hardwerkende mensen bestaat, en net als overal gaan er wel
eens een paar uit hun bol. Ik neem aan dat u ook student geweest
bent en ik eis genoegdoening en excuus van U voor mijn gemeen
te. Anders voel ik mij verplicht een proces tegen u aan te span
nen.' En binnenskaèmers wier de zaak in der minne geschikt.
Ja, op Yese bin d'r druzige mensen en nie alleen onder de schip
persjongers. Daè 'k een keer zelf een voorbeeld van meege-
maèkt. Ik broche op een keer booschappen op een boerderie. 't
Was a over de mirreg en de vrouwe aa a klaer mie eten. Ze aa een
tocht op d'r vent ewacht, die a an 't ploegen was - maer ie wachtn
zö lank. Ze was mae gaèn eten en noe wou ze toch den taèfel wè
of gaèn wassen. 'Die weerlichse vent bluuf zö lange wig.' Ik zei:
'Ie wil den blok misschien klaer ploegen, 't Is misschien nie de
moeite om nog terug te gaèn.'
Afijn, ik aa de bestelling op taèfel ezet, melk en beuter, een flesse
kerremelksegortpap, en nog eên en ander. Me rekenden af en de
vrouwe keek 's uut 't raèm of a ie nog nie kwam. Nog niks te
zien. 'Weerlicht, ik mo of gaèn wassen en vanmirreg 'k ok nog
een vergaderienge van de boerevrouwenbond! Ik bin 't beu. Ik
gooie aalles in een panne bie mekaren...'
