Kamptoeristen
Marco Evenhuis
Niks zö erg as een koeie mee 't vojaer in z'n kop. Zö'n beest is nie
om 'ouwen en douwt d'r collegae glad plat at 't 'ekken naè de
weie eindelienge, naè maenden binnenzitte vanwege winter en
gevaer vo BSE, wi open gaet.
Niks zö erg? Naebie niks. Want in Belgie en noord-Frankriek
wete ze nae 't leste weekend van maerte wè beter: laet 't 'ekken
vaolle vo twee redacteurs van Noe en de ramp is nae nie te over
zien. Mee 't vojaer in de kop en camera en wegenkaorte in den
'and koerste Jan van Broekhoven en Marco Evenhuis onder 't
mom van een korte vojaers-onthaastings-retraite de grens over.
Amaai!
Bie Sluus gaet 't a geliek de goeie kant op mee onze roadmovie
zonder script en regisseur. Me komme middenin een kudde infec-
tiegevaerlijke 'eilige koeien terechte die a an de grens deur leutige
Belgse douaniers toet stilstand oor gemaend. A me an de beurte
bin om onze kofferbak te tónen, oor de toon van deze excursie
gezet. 'È-de nog kiekens in uwen bak?' vraegt de joenge grens
wachter.
'Kiekens nie, mao m'n schoonmoeder, mag die Belgn nog bin
nen?'
'As ze nie besmet is mee mond- en klauwzeêr wel'.
'Volgens mien zien de meêste stikn nog goed. Mao kiek een keer
op de achterbanke, dao leien volgns mien wa verdachte brokn'.
't Is een wonder da me 't land nog binnen meuge. Daè maeke me
dan ook flienk misbruuk van. Me vliege in de richtienge van
Aalter, waer a me de snelweg op moete. Vreêd toeterend bie om 't
even wa vo wuufje at er mae langs de straete loopt. Of in auto's
nest die van ons zit. Of fietst. Of mee 'eur looprek de wegt over
wil steke. 't Is mae eens in 't jaer vojaer, ee. En as je bie de slach
ter gin vlees mi kan kriege vanwege aol die ziektes, dan moe me
naer ander vleês beginne kieke om an onze infecties te kommen.
Nood breekt wet en onze vrouwen bin tuus. De baene op dus!
Over 't traject Aal ter-Brussel, een kilometer of 'onderd, doee me
een stief kwartiertje. Me ruke 't gos van onze Franse weie.
Een ende vobie Brussel draoie me de snelweg af. Neufchateau
staet er op de horretjes. Naè de MKZ-pauze in Sluus is 't noe tied
vo een tussenstop bie een volgende natuurramp. Me 'aodde nae-
melijk g'ore a Marc Dutroux in Neufchateau z'n tied uutzit en
noe 'aodde me de kans om n mee een bezoek te vereren.
Neufchateau bliekt a een natuurramp op z'n eige. Zö gries en
troosteloos, geweldig! De mensen 'ier passé d'r perfect bie. Je zou
naebie zeie a Dutroux gin uutzonderienge is 'ier in de buurte.
Zukke shit 'ang 'ier geweun in de lucht, 't Is gin wonder a
Dutroux 'ier mae eên keer ei perbere ontsnappe. Ie kwam buten
en ie wou eigenlijk geliek wi nae binnen. Nog a sadistisch van de
gendarmerie om n nog een paer uren deur 't bos te laete dólen op
zoek naè z'n cel. Da doe je zelfs Dutroux nie an.
