Vliejaere 'k naè Ierland ewist mie een vrachtboot. Dat kwam zó: naè Ierland wou ik a 'eêl lang. Een vriend van oóns fietsten ieder jaer eêl Ierland rond, want 't is daè prachtig, je eit er vriendelijke mensen en mie die regen vaolt 't best mee. Ok wou 'k a 'eêl lang 's mie een vrachtboot mee. Ik a d'r a zó vee zie vaere op de Schelde en 't leek me buutngewoon mooi om 's een keêr mee te maèken oe a dat noe is a je d'r zelf op zit. 'k Ao t't nog eprobeerd in Vlissingen-Oóst, want dat zou natuur lijk 't leukste weze, gewoon wigvaere vanuut Vlissinge, mae da kon nie, want dae kwamme wè bóten uut Ierland, mè die voere deur en nooit terug. 't Was nog glad nie goekoöp, die vrachtboot, mae veruut. Geheimzinnig was 't wè een bitje. De mevrouw van 't reisbureau ao ezeid, a ze pas eên dag van tevoren kon zége, van waèruut a die boot precies vertrok, maè de stuurman op de boot zei, a ze in Rotterdam aoltied in de Chemiehaven lagge. Oeneêr percies, vriedags of 's zaèterdags, ao ze ok nie kunne zége, dat lag aolemaèle an de vracht. Zodoende belden ze 's weunsdags at n pas zaèterdags zou gaè en dan most ik er om ongeveer tien uren weze. Terwiel a me dust's mirregs pas echt wig goenge. Maè goed, da geef nie. In Rotterdam mie aol die machtige kraènen was t't a 'eêl impone rend, en op die boot was je geliek in 't buutnland. De kapitein was een Duitser, dan was er nog een Duitse machinist, tweê Russische stuurmannen en vadder zes Phillipino's. De boot was trouwens van een Duitse reder, maè ie voer onder Antiguaanse vlag. Dat za wè voe de goekoöpte ewist Behalve mien waère d'r nog twi aore passagiers, een Duits echt- paer. Ik von 't op die boot buutngewoon luxe. Aolle daègen drie keêr waerm eten en as passagier mocht je overaol komme. Een bédde bie een douche voe j'n eigen en a je wat wete wou, gong je gewoon de trappen op naè de stuurhut. Eên van die Russen was nog a een mopperkonte, ie noemden aolles 'bullshit', maè die aore vondn 't wè gezellig a t'r 's eên kwam klesse, leek 't. Eên aèvend è'k bie de Phillipino's ezete, dat waère ok gezellige luitjes. An weerskanten van de kombuis ao je eenzelfde salon, nou ja een kotje, eên voe de officieren en eên voe de aore. Eên van de

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 2001 | | pagina 16