phillipino's was kok, die werktn aole daègen van zes uren's
ochens, toet zeven uren's aèvens, zeven daègen in de weeke, voe
zö lang at 't contract duurden.
De kapitein zei a ze goed werkten, die mensen, maè ze moste an
boord nog wè eêl vee lêre. Eigenlijk onverantwoord soms.
Aolemaèle de schuld van de andeêlouwers, die wille vee-s te gauw
rieke worre.
Tuus zeie ze: "Belneênt, gewoon concurrentie", maè ik von 't toch
wè een vurm van mederne slavernij eigenlijk.
's Zaèterdags voere me wig, 's maèndags daerop waère me in
Cork. 's Ochens om negen uure. Volgens mien informatie gong er
nie zö varre daè vandaèn een boot naè Le Havre, een gewone lijn
dienst. Daè wou ik mie terug. Ik doche: "Van daèruut bin ik bie
de ligfiets zö thuus."
Ik docht verstandig te wezen om eêst een kaartje te kopen, dan aa
'k dat maè in 'uus.
Toen a 'k ankwam, woue ze net gaè sluute, dus ik was op tied om
te 'oren a d'r van daè gin boot gong naè Le Havre, dan most ik in
Rosslare wezen, an d'aore kant van Ierland.
Nou ja, dan maè nie.
Ierland was prachtig, veroal sommigte stikken, maè 't asfalt viel
vee tegen. De bandjes van de ligfiets waère daè nie op berekend,
terwiel at er 'ier en deêr ok nog wè 's wat los rocht an m'n fiets,
zó dat ik een paer keêr een fietsemaèker op motte zoeken Maè
soms most ik genoegen neme mie een garage, want fietsemaèkers
liek as 'ier ze daè natuurlijk nie.
Ik sliep onderweg in de jeugdherbergen, hostels 'éten die daè. Dat
gong 'eêl goed. 't Was stikgezellig en 's nachts rustig.
'k ok nog een ouwe kleuterschoolvriendin van me bezocht, maè
dat viel nog nie mee om die te vinden. Ze daè gin adressen liek
as ier. In de steden 'aodde ze wè gewoon straètnaèmen en 'uus-
nummers maè voe de rest è'k die nergenst eziee. Die vriendin
weunden eêst in Kennmare, maè noe was 't adres Killarney. Oöns
schrieve enkel bie de Kerst, dust ik doche a ze veruusd was.
Tussen Kennmare en Killarney gong de weg deur 't natuurpark,
prachtig mooi was 't daè. Ongeveer zes uren was ik in Killarney,
maè van Capanacus ao nog nooit een mens ehoöre. Ikke belle.
'Maè m'n lievenzei d'r man.
Wat bleek? Ik ao in 't geheêl nie naè Killarney gemotte. Dat
Killarney stoeng enkel maè in't adres voe de post. Zie weunden
nog aoltmae in Kennmare, en eigenlijk daè ok nie, maè een kilo
meter of twaleve d'r vandaèn in een gehuchtje, dat a Capanacus
'eêtten.
Dien aèvend bin ik dus ok maè in de jeugdherberg ebleve in
Killarney en de volgenden dag wee terug. El el el el.
't Was stikleuk bie die vriendin en ik bin op nog wè meêr plekken
bie mensen thuus ewist, eigenlijk goeie bekende van een vriend
van oöns, daèr a'k de groeten most gaè doee. Dat was de meêste
Noe nummer i 2
