Dep pel
jan Zwemer
'k Kwam een keer in Deppel.
'k Zette m'n auto neer in een straetje achter een diek en 'k stapte
naè 't 'uus van m'n nom Kees.
't Was tegen zesse - zelfs in Deppel vergaet de tied - en toen a 'k
op de belle drukte, kwam nom Kees naè voren mee een aerrepel-
krumel nog an z'n mond'oek. Uut z'n achterzak aod n z'n porte
monnee a g'aele.
'O, bin jie 't...'
Ie ao gedocht da 't er eên was die a mee een collecte kwam. Of
mee een busse - 'oe zeide je dat in Deppel?
Nom Kees en tante Gommertje 'aodde nog van die ouwerwesse
uutdruksels. 't Plasticje over een pakje koekjes 'eêtte bie tante nog
aoltied een zuugje en...
Daè was tante Gommertje. 'Wien is daè, Kees?'
'Das neef Jan. Jan van Piet.'
'Nee mae. Wat een verrassienge. Komt er mae gauw in. Jan, doe
je je schoenen even af? De werkster is vanmiddag geweest...'
Ik dee m'n schoenen uut - of was 't noe: af?
Zeide ze dat in Deppel noe anders as bie ons? Tenslotte kwam
tante Gommertje van deze kanten, awast was ze geen echte
Deppelse.
Of zou dat Deppelin 'eête?
Gos-vö-den-ezel, nie lache Jan.
'Koffie?'
'Vanzelf, tante.'
't Taefelzeiltje was 't zelfde as bie ons thuus - mae dan dertig jaer
Noe nummer
terug. Trouwens, daè stoeng ook nog zö'n blommegieter uut die
tied, 'k Keek 's of t'r ook nie een Buismanblikje vö 't zicht kwam
en of Gommertje misschien nog koffie maelde mee een 'andkof-
fiemeulen. Zö een dienk an de muur daè a je as kind van die
gróte 'oeken mee uut je kop stootte. Of waere 't deuken geweest?
'k Voelde 's of ze 'r nog zaete.
'Joekt 't, Jan?'
Meelevend waere ze wè. Lichaemsgebreken, kwaelen en kwesties
wiere 'ier breêd uutgemete - da wist ik nog van vroeger.
'Neê o. 't Is a over.'
'O, gelukkig. Want da kan lastig weze 'oor. Afgelope zondag kreeg
ik nog van die kriebels... 'Ier...' En tante wees op een plekke op
d'r rik. 'D'r dan nie bie kunne ee. En dan in kérke...'
Nom Kees knikte meelevend.
'Zö een goeie spreker 'aodde me. 't Is zonde. Ik den 'elt nie
g'oore.'
Nom Kees knikte meelevend.
'Oe zeide dien zanger uut deze contreien dat ook a wi?
'Er beweegt niet veel in Deppel De zon nog wel het meest'
't Meêst toet de verbeeldieng sprekende verhaal da 'k in deze
weunkaemer g'ooren ao was a meer as tien jaer terug 's verteld
deur ome Kees.
't Was in de tied dat n nog schilder was. Ie stoeng 's een keer op
een ladder tegen den achtergevel van de pastorie - middelzwaer
vergereformeerd of zö - en daer aod n geziee 'oe at de vrouwe van
den domenie drie keren op een dag de bakjes aarbeien die as aol-
