oe nummer 12
an deur meelevende gemeenteleden gebrocht wiere, in de vuulnis-
bak kieperde. Of was 't noe op de compost'oop? Tante
Gommertje ao d'r nachten van wakker gelege, zo èrg ao ze 't
gevonde.
'Nog koffie Jan?'
'Doe nog maer een bakje 'oor...'
Rook ik noe m'n sokken? Nou, dat was dan ulder eige schuld.
Tante Gommertje d'r schoenen-uut-beleid was toet over de gren
zen van de fermielje bekend. D'r waere zelfs angetrouwde neefs
die a 't nie wille geloven 'aodde - toet dat ze zelf in 't gangetje
ulder kanariestampers van d'r onderdaenen stoenge te vrikken.
Principes waere 'ier principes.
'k Liet m'n koffie mae wat langer stae - misschien zoue ze m'n
sokken nie zö ruke van de koffielucht. Maer op den duur moch
ik 't toch uutlurke - da spreekt vanzelf. Of zeide ze 'oplurke' 'ier
in Deppel?
Mmm - ze zoue 'lurke' 'ier misschien wè grof vinde. Dat ao je 'ier
noga gauw. Vroeger a 'k mee neef Kees speelde...
Gos-vö-de-knienen - die sokken begonne aomae meer te ruken.
En 't zou nie minder ore ook. In 't kleine kaemertje daer a me
zaete, was 't op z'n minst 25 graden. Kelére...
'Even naè de WC 'oor.'
Natuurlijk tante, ik wist nog waer at die was.
De verjaerdagskalender was nog aoltied denzelfden.
Blaere. Jawoor. 'k Stoeng d'r nog op - of d'r bie, da kon je mis
schien ook wè zeie. 'Jantje Zwemer.' Aolle jaeren nog ao 'k een
uitgezond***
kaorte gekrege van oom en tante uut Deppel. Aolle veertig keren
- dat zou geên keer gemist Zukke ménsen kon je toch nie in de
stank zette...
'k 'Ieuw m'n blote voeten een vor eên in de straele die op m'n
commando uut de stortbak in 't pleetje spoelde. Mee 't boord van
de sokken droogde 'k ze af. De lucht die at uut 't breisel kwam
was gruwelijk in 't nauwe kotje en 't pleeraempje goeng nog
moeilijker open as vroeger.
Mae noe?
Misschien was 't 't beste om die zure sappen maer 'ier of daer in
te laete trekken. Pleepapier genoeg - en 'k propte een antal vellen
in de voorkant van elke sokke, op de plekken die as 't natste van
aol waere.
