Zeumerdag
't Ei geregend
't Ruukt naè
blommen en gos.
Op de nok
van de schuure
ziengt een veugel
z'n eige los.
De zunne klimt
boven de wolken uut
en 't leste vocht
druupt van de ruuten.
Mee m'n 'ond
loop ik dienkend
een stikje rond.
Op strange is aolles
a wl bezet
mee stoelen
en perreplus,
't wemelt in 't waeter
van schreeuwende guus.
En truggaende weet ik:
't Is 't beste mae thuus.
Zomeraovond
Kleine schaopewolkjes drievn
deu den 'eldrn aovondlucht.
In de boómn maokn veugels
ritselnd nog wa gerucht.
'n Laote mèrlaer ziengt nog eevn,
'oort 'm toch 's tiereliern,
terwieln ook nog ienkle zwaoluws
deu de stille straotn zwiern.
'Oor, een klokketoón bluuft 'angn,
'angt gevangn in d' oneindge lucht
waor 'et zachte zomerwindje
ook z'n aovondliedje zucht.
Een laote werkman gaot naor 'uus toe,
klompn-klepprend deu de straotn
wao op de stoepjes groepjes mènsn
saomn nog wa zitn praotn....
Over 't werk, over de kinders,
'elder klienkt een lach....
En dan 'oord 't lankzaom stiller,
donkerder en 't oor ook killer....
't Ende van den dag.
Noe nummer 12
Riet Boone
M.J. van Leeuwen
- Hamelink