Zeumerdag 't Ei geregend 't Ruukt naè blommen en gos. Op de nok van de schuure ziengt een veugel z'n eige los. De zunne klimt boven de wolken uut en 't leste vocht druupt van de ruuten. Mee m'n 'ond loop ik dienkend een stikje rond. Op strange is aolles a wl bezet mee stoelen en perreplus, 't wemelt in 't waeter van schreeuwende guus. En truggaende weet ik: 't Is 't beste mae thuus. Zomeraovond Kleine schaopewolkjes drievn deu den 'eldrn aovondlucht. In de boómn maokn veugels ritselnd nog wa gerucht. 'n Laote mèrlaer ziengt nog eevn, 'oort 'm toch 's tiereliern, terwieln ook nog ienkle zwaoluws deu de stille straotn zwiern. 'Oor, een klokketoón bluuft 'angn, 'angt gevangn in d' oneindge lucht waor 'et zachte zomerwindje ook z'n aovondliedje zucht. Een laote werkman gaot naor 'uus toe, klompn-klepprend deu de straotn wao op de stoepjes groepjes mènsn saomn nog wa zitn praotn.... Over 't werk, over de kinders, 'elder klienkt een lach.... En dan 'oord 't lankzaom stiller, donkerder en 't oor ook killer.... 't Ende van den dag. Noe nummer 12 Riet Boone M.J. van Leeuwen - Hamelink

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 2001 | | pagina 30