piet de Blaeij
Angenoame waermte en kouwe drukte: Gran Canaoliao en de
zeven gemeenten.
D'r ei wat over te doeen geweest: de herindêlienge van Zeêuws-
Vlaenderen. Toen iedereen 't er over 's eêns was dat de kaorten
overnieuw geschud mochte ore, goeng 't nog een stuitje over de
plekke van 't durp Koewacht in 't nieuwe plan. Piet de Blaeij
docht 't ziene van 't 'êle gebeuren. Ie schreef z'n biedraege op 't
moment dat er nog nie bekend was dat er zöwaer een referendum
in Koewacht gouwen zou ore
Pas most ik toezien bie een schoólexaomen. Da was een schoon
moment om 's op 't gemakje te bekieken oe a joenge mensen 'ard
zitten te werken an diengen waorop ze in 't vootraoject niet
aomao even 'ard udder best gedaon èn.
't Was nie alleên een schoon moment om dat even te bekieken,
maor oek om d'r 's over nao te dienken. Want terwielen a-je bie
een exaomen zit, mag je geên ander werk doen. Dan kommen d'r
zómao gedachten en gedichten nao boven, of nao benejen, da
weet ik eigenlijk niet zeker, zóas:
'Et 'aogelt en 'et sneeuwt.
'Et weer is wa tweêslachtig.
Ze staot an 't raom en geeuwt.
Wat is m'n wuuf toch prachtig.
Ze moet er strek deur'een,
dik ingepakt in kléren.
Wat is de nacht toch kort.
Ik gaon me noe mao scheren.
Op zukke momenten van doenkerte en kouwe zou ik wel op
Gran Canaoriao willen zitten. De zonne schient er, 't is d'r lekker
waerm, en de ménsen lieken d'r wa minder sjagrienig.
Althans, da dienk ik. 'k Weten 't nie zeker, wan ik ben d'r nooit
gewist. En 'k za d'r oek maor nie naor toe gaon, want ik vinnen
dat ieder mens een plekje in z'n 'oófd moet èn waor-a 't honderd
percent oké is, en waor-a je altied nao toe kan om even bie te
kommen. A je d'r echt komt, valt 't messchien tegen, daorom
gaon 'k maor af en toe, en dan alleen maor in gedachten en
gedichten... Anoe, voo mien is da dus Gran Canaoriao.
Op 't ogenblik vind ik het in Zeêuws-Vlaonderen een bitje koud,
allé, een bitje killig.
Noe zien 'k ineens, dat er op mien papiertje Zeêuws mee een s
staot en nie Zeêuwsch mee een s-c-h. Das goed. Tegenwoordig
moet Zeêuws-Vlaonderen mee een s, maor voo m'n gevoel moet
't vandaog toch maor weer een keer mie s-c-h. Want zo schreven
ze dat vroeger, en vroeger is geschiedenis, en - 'oe gaon mensen
eigenlijk mie geschiedenis om? Mensen in 't algemeên, en
Zeeuwen in 't biezonder, en Zeêuwsch-Vlaomingen in het aller-
biezonderst?
Noe nummer