piet de Blaeij Angenoame waermte en kouwe drukte: Gran Canaoliao en de zeven gemeenten. D'r ei wat over te doeen geweest: de herindêlienge van Zeêuws- Vlaenderen. Toen iedereen 't er over 's eêns was dat de kaorten overnieuw geschud mochte ore, goeng 't nog een stuitje over de plekke van 't durp Koewacht in 't nieuwe plan. Piet de Blaeij docht 't ziene van 't 'êle gebeuren. Ie schreef z'n biedraege op 't moment dat er nog nie bekend was dat er zöwaer een referendum in Koewacht gouwen zou ore Pas most ik toezien bie een schoólexaomen. Da was een schoon moment om 's op 't gemakje te bekieken oe a joenge mensen 'ard zitten te werken an diengen waorop ze in 't vootraoject niet aomao even 'ard udder best gedaon èn. 't Was nie alleên een schoon moment om dat even te bekieken, maor oek om d'r 's over nao te dienken. Want terwielen a-je bie een exaomen zit, mag je geên ander werk doen. Dan kommen d'r zómao gedachten en gedichten nao boven, of nao benejen, da weet ik eigenlijk niet zeker, zóas: 'Et 'aogelt en 'et sneeuwt. 'Et weer is wa tweêslachtig. Ze staot an 't raom en geeuwt. Wat is m'n wuuf toch prachtig. Ze moet er strek deur'een, dik ingepakt in kléren. Wat is de nacht toch kort. Ik gaon me noe mao scheren. Op zukke momenten van doenkerte en kouwe zou ik wel op Gran Canaoriao willen zitten. De zonne schient er, 't is d'r lekker waerm, en de ménsen lieken d'r wa minder sjagrienig. Althans, da dienk ik. 'k Weten 't nie zeker, wan ik ben d'r nooit gewist. En 'k za d'r oek maor nie naor toe gaon, want ik vinnen dat ieder mens een plekje in z'n 'oófd moet èn waor-a 't honderd percent oké is, en waor-a je altied nao toe kan om even bie te kommen. A je d'r echt komt, valt 't messchien tegen, daorom gaon 'k maor af en toe, en dan alleen maor in gedachten en gedichten... Anoe, voo mien is da dus Gran Canaoriao. Op 't ogenblik vind ik het in Zeêuws-Vlaonderen een bitje koud, allé, een bitje killig. Noe zien 'k ineens, dat er op mien papiertje Zeêuws mee een s staot en nie Zeêuwsch mee een s-c-h. Das goed. Tegenwoordig moet Zeêuws-Vlaonderen mee een s, maor voo m'n gevoel moet 't vandaog toch maor weer een keer mie s-c-h. Want zo schreven ze dat vroeger, en vroeger is geschiedenis, en - 'oe gaon mensen eigenlijk mie geschiedenis om? Mensen in 't algemeên, en Zeeuwen in 't biezonder, en Zeêuwsch-Vlaomingen in het aller- biezonderst? Noe nummer

Tijdschriftenbank Zeeland

Noe. 'n bitje uut 't zuudwesten | 2001 | | pagina 7