Eb en vloed
Display (vunster van een rekenmasien)
Maartje Stuut
Ik bin een Zeeuw en op'evoed
mit 't besef van eb en vloed
in 't leven
'k 't zilte waeter in m'n bloed
as ik de zeê zie voel 'k me goed
al is 't mar even
en as 't leven piene doet
kom nae de ebbe toch wi vloed
da 's om 't even
dan geef 't waeter nieuwe moed
en dan is 'eêl m'n dag wi goed
dan kan 'k wi leve.
I noe nummer 13
Piet de Blaeij
De klas wérkt an een toets, zit diep gebogen,
verzoenken in wa stof, die a eigen keuze was.
Ze ziet noe 't uterste beginsel onder ogen:
de taol van rekenen komt ooit een keêr van pas.
Een blik zwèrft rond: 'Waor komt mien 'ulp vandaon?'
De blik weêr op 't display, getik op rekenapparaoten.
'Et goeie antwoord moe noe eindelieng gaon ontstaon,
want énen bluven énen, oek a bin 'et dan kwaodraoten.
De sommen bin dezèlfde voor alle kandidaoten,
'et rekenen-zèlf verschilt voö eigenlijk iedereên:
wérk en taolènt verdeêlt ze in ongelieke maoten.
Ontworsteld an de toetscocon vliegt iedereên nao buten.
De klasse is leeg, ik kieken rond m'n 'een.
De som is af, beslogen bin de ruten.
