Coby, eên van de vele..
Op 't zelfde ogenblik goeng d'r 'and naè d'r mond en begon ze an d'r
naegels. Daè was niks mi te bieten....
'Ik mö aolmae an m'n zusje dienke', begon ze. 'Nelleke, ze is nog mae
viere. Ze schreêuwden, toen a 'k ze vanmirreg alleêne liet, mae ik most
wee naè schoole. Me binne aoltied bie mekare weet je, dag en nacht.
Me binne bie m'n tante. Mae ik de verantwoording voe Nelleke'.
't Klonk grötemènsachtig, mae 't pasten bie d'r ögen.
'En je vaoder en moeder dan?' vroeg ik, benauwd voe 't antwoord.
'Verdronke, aollebei en m'n broertje van tweê ok.'
Ik voelden 't bloed uut m'n gezicht wigtrokke, m'n mond wier kurk-
droöge en ik wist niks, niks mi te zéggen.
Ze verwachtten dat bliekbaer ok nie. 'Meuge me noe begunne
vroeg ze, mie d'r potlood in d'r 'and. Ik kon alleêne mae knikke.
'Ik gae oöns 'uus têkene', zei ze en resoluut begon ze.
Zwiegend goenge me aollebei an't werk. M'n verfkwaste vloog over m'n
papier. Gróte, gele zunneblommen wiere 't, 'eêl m'n vel vol. Fel knalden
ik ze op m'n papier, groot, geel en uutdagend. Voe Nelleke, schreef ik t'r
op en schoof 't têkenvel naè Coby toe, mie een gezicht zö rood of a 'k
een ènde 'ard 'elöpen ao.
'Goster, wat mooi zèg, daè za ze bliee mie weze. Mae motte me ze nie
an de meêster geve?' vroeg ze.
'De meêster kan voe mien part de pot op', 't Kwam zö ruug en opstan
dig m'n mond uut, dat t'r even een lach op d'r gezicht deurbrak, behalve
in d'r ögen.
I noe nummer 14/15
'Ik d'n ok of,' zuchtten ze, even aarzelden ze en schreef toen onderan:
voe Jopie.
Bienae 'eêl d'r papier was bedekt mie een dikke, doenkere, blauw/groene
laege verve. Bovenan stakt er een dek van een 'uus boven uut, mie tweê
kleine figuurtjes, dicht tegen mekare.
'Is dat julder 'uus?', vroeg ik mie ik mie een dikke keele.
Ze knikten. 'En binne julder dat, Nelleke en jie?' Ik wees verzichtig, of a
'k benauwd was om ze d'r of te douwen, naè de tweê figuurtjes boven
op 't dek.
Ze knikten wee en daèdeur spetterden d'r traenen op de doenkerblauwe
verreve. 't Vloeiden uut en stuwden de doenkere laege nog 'öger over
d'r têkenienge, tot over de goöte van 't 'uus.
Ik kwam s'mirregs zö wild de keuken invliege naè m'n moeder toe, da ze
d'r van verschrok. Ik douwden de têkenienge in d'r anden, boenkten mie
m'n oöd op de keukentaefel en schreêuwden, schreêuwden, m'n 'arte
uut m'n lief om Coby, eên van de vele...
