Gin jacht
Cindy Buteijn
Stel je een petoatenveld voor waèr of de ruggen a klaer ligge, mae de
planten nog nie boven bin en gooi daè 't waèter van 't Stelleplas over-
'eene. Pak vervolgens je vrachtwaègen (een oud model Volvo bevobbeld)
en rie daèmie deur dat land. Op zo'n spetterspektakel stoeng 'k te kieken
at er neffen me eên vraègt: 'Where do you go?'.
'To Phnom Penh', zeg 'k tegen een bruun gezicht mie doenkere ogen
achter een rond en zwart brilletje. 'I hope', wan overtuugd bin 'k er nog
nie van da me over Cambodja's A1 ok echt in den 'oöfdstad an zulle
komme. In 't 'êle land is gin meter asfalt, wè kilometers grond bie wieze
van deurgaènde weg en 't regenseizoen is van de weeke mie vee
enthousiasme begonne.
De Cambodjaan lacht a 'k mie gróte ogen staè te kieken naè de dotte
rook die a uut den dieselwaègen komt. An weeskanten van de wegt lopt
rivier. Oöns motte wachte tot da de voorgangers d'r deur bin. Dus binne
me mae uut'estapt, wan jacht kenne ze nie in Azië.
'Where are you from?' en z'n gezicht begun te straèlen bie m'n ant
woord. Wan ie ei een maat in Amsterdam zitte. En die wist 't wilde
gerucht te vertellen da de wegen in 'Olland 'ard bin en... glad glad. 'Is
that true?', vraègt n as een kind dat an moeders vraègt of da Sinterklaos
toch wè-r echt bestaèt omda de vriendjes op schoole zegge van nie. Ik
knikke.
Mie vee gebrul vanuut de vrachtauto en vee gejuul van een leêge ver-
snellieng zie me steeds minder van de wielen. Uuteindelijk is 't stille en
de chauffeur sprieng zuchtend in de blubber. Rechtse weg'elft geblok
keerd.
'What's that like, a smooth road?', vraèg de jongen. Ie za zó oud as mien
weze. Me kieke een stuitje 'oe a een tiental Cambodjanen roepend in de
weere gaèt mie planken en schoppen. Ik zegge da je bie oöns boetes kan
kriege voe te 'ard rieën. Z'n wenkbrauwen gaè om'oóge.
noe nummer 14/15 I
