'M'n ouwers wille naè Nieuw-Zeeland veruze. Ik zou best mee wille. As
oriderwiezer kan 'k daè een berg geld verdiene. Mae ik wille toch liever
wat vo m'n land doee. 't Is een prachtland, mae d'r is wè werk te doeen.
En 't is an ons, juust an ons, om an te pakken'.
'Koop jy lekker snoek van my? Varse vissies! Die komme recht uit die see,
man. No bullshit! Wach effies, ek maak jou een baie goeie prys, man.
Capies moet mekaar help!'. Een mooier compliment ka je in Kaapstad nie
kriege. Vusi, een zwarte visverköper uut eên van de townships rond de
stad, noemde me een 'Capie', een bienaeme voor een échte Kaapstadter.
En daè bedoelt n écht dat lengelssprekende volk dat a in Clifton an
strange weunt nie mee. Neêë, Capies da bin de Afrikaanssprekende
zwarten, kleurliengen, Kaap-Maleise moslims en ruge blanken-mee-een-
gekleurd-'arte uut de aerebeiersklasse.
Ik leg an Vusi uut da'k uut Nederland komme. Ie vaol nae omme van
verbaezieng. Nederland, praote ze daè Afrikaans dan? En 'wat de fok'
moet ik in Bo-Kaap, de Kaapse moslimwijk daer as vee Aziaten en kleur
liengen weune?
Overaol in Zuud-Afrika krieg je blanke deuren open a je zeit da je uut
Nederland komt. 't Stamland, land waer a de eerste kolonisten vandaen
komme, waer a ulder taele, geloof en cultuur vandaen komme. Mae
zwarten wete 't nie ligge. Oök de kleurliengen van de Wes-Kaap, fraoie
Afrikaanstaelige mengelmoesjes mee naemen as Karei Rooiduine en Nelie
noe nummer 14/15 I
