Een kleine boodschap
Engel Reinhoudt
't Bluuft een gedoe. Vee grappen en grollen bin d'r a over emaèkt en
meêstal ligge ze nog a voe d'and: poep- en pisverhalen. In de regel ze
mae weinig allure. Mae a je mie je plasje naè den dokter mot, dan
komme dat soort verhalen toch naè boven. De moeilijkheden die a zö'n
opdracht mie z'n eigen meebriengt ervaer je dan ineêns an 't lief, om 't
zó mae 's te zeggen.
I noe nummer 14/15
'J'n ochtendurine en 24-uursurine' ao t'n ezeid. En dan nog urine voe
een kweêkje dat a je ter plekke in mö levere.
Ochtendurine dat begreep ik wè, mae oe a je dat mö doe mie 24-uurs
urine dat was minder dudelijk. En een kweêkje dat was ok nieuw, mae
dat most pas in 't laberetorium. Pas laeter begreep ik dat 'r voe 24-uurs
urine flessen beschikbaer were daè a je 't in op kon spaere. Mae in een
eêmertje gaèt 't ok. En ik was zö slum om te voorzien dat een monstertje
voldoende is en a'k dus nie mie een eêmer op stap oefden.
Den aren dag vulden ik tweê flesjes, voorzag ze van een etiket en dee ze
in een plastic zakje. Mae waè laèt je dat zakje dan wee. Om daè noe een
tasse voe mee te nemen dat gieng me te varre, dus ik stak dat gewoon
in m'n jaszak.
Toen a'k bie 't ziekenuus uut den auto stapten ao je't gemieter. Ik stak
m'n and in m'n jaszak om te voelen of a aolles in orde was en, 't is
schande om 't te zeggen, mae daè stak ik m'n and zö in de zeêke. De
flesjes waere zowat leeg en een enorme krienge tékenden z'n eigen af an
de butenkant van m'n lichte zummerjek. En stienke, glad nie mooi. Een
pisbak was t'r niks bie. Wat noe, gaè zö noe 's naè binnen. Kwaed en
verontwaerdigd sodemieterden ik de deure van den auto dicht. Fout,
fout, fout. De sleuteltjes stake an de binnenkant nog in 't contact. Vrom
naèr uus kon dus voorlopig nie. Dan mae eêst naè binnen. Dien auto
kom wè.
Voorzichtig aelden ik 't plastic zakje uut m'n jaszak om te zien oevee a'k
