Atlantis in Zeêland
Piet de Blaeij
D'r oort gezeid, dat er lang geleejn een gröte beschaovieng bestaon eit,
die a in de golven verdweenn zou zien. Geên méns weet meê waor a da
land gelegen èt, maor d'r oort soms nog wél 's over gepraot en af en
toe duukt 't op in droömn en ver'aoln. 't Luctort en emèrgoot, om 't zö
mao te zègn.
En da brieng mien op Zeêland, wan verdweenn is t'r 'iertn genoegd, en
gölvn omspoeln ons an aopmao meer kantn. Mao wao ben de droömn
en wao de ver'aoln?
Pas liepn wudder weer 's deu Gènt. Bie 't gröte postkantoor was 't een
drukte van belang.
"t Liekn wè of t'r a euro's uutgegeevn oorn', zei ik teegn m'n vrouwe,
'gaon m'n 's kiekn?'
Om kort te gaon, alles was d'r wè in euro's gepriesd, mao dao wier niks
wèggegeevn. Zonder da je d'r vanbuutn iets van kon zien, 'aodn ze d'r
vanbinn een 'oöp wienkels van gemaokt.
'Da's al anderalf jaor zö, 'oör', zei de verkoopster die an 'k d'r nao vroeg
en die a d'r a tweê weekn wèrktn. Ze stieng 'oorbaor perplex, omda die
aorige 'Ollanders iets vroegen over 't gebouw en nie over de schóne
kleêdjes die a ze anboöi. Een bitje deuvraogen bie d'r pronte baozinne
maoktn dudelijk dat dien schoönn inpandigen 'verbouwieng nog mao zes
weekn klao was.
Mao voo m'n gevoel was 't oek nog mao zes weekn geleejn da'k dao
postzegels en frangn g'aoln ao.
Eevn iets tusndeu, een inlaoge zögezeid:
Inlaoge
'n Rietmusse pikt stille
tussn de Zeevn 'Uusjes,
en ergens bie Sluuskille-Oóst
wa zaodjes en wa pluusjes.
Dan komn d'r mêer Snaojn
en is den Eêndracht vérre te zoekn.
En ieder weet: Zuk graojn,
bestaot alleên in boekn.
Frappant ee! Zes Zeêuws-Vlaomse plekjesnaomn en voila, acht regels
poëzie.
Schoon ee?! Rietmusse, Zeven 'Uusjes, Sluuskille-Oöst, Snaojn, den
Eêndracht. Alleên, die naomn, kenn judder ze, van 'oorn of van zegn?
Jao? Gelukkig dan mao, wan de plekjes zelf bestaon nie meê. Mao wad a
nog in de taol bestaot, bestaot toch nog: ievedao!
noe nummer 14/15 I
