Leefbaar Sint-Kappelkerke
Jan Zwemer
't Was een gifgroen stik papier. 'Leefbaar Sint-Kappelkerke' stoeng t'r
mee gróte letters bovenan. De leste mode was uuteindelijk dan ook toet
deze uut'oek van de provincie deurgedroenge.
Ik dee 't foldersel terug in m'n jaszak en keek op 't paeltje bie de
bus'alte an de aore kant van de wegt. 'Vergeme' - de leste bus terug
goeng a om kwart vö negene. Dat wier een korte vergaederienge.
Gelukkig wist ik dat de redactie daer nie mee zou zitte. 'Op de leste
spreker wachte doe je alleên as 't de Commissaris of Eversdiek is', zeide
Tinus Clarisse aoltied. Dien kon 't wete, want die liep a meer as dertig
jaer mee bie 't Gewestelijk Onafhankelijk Dagblad.
noe nummer 14/15
Negentien uur dertig: ontvangst met koffie en een bolus. Dat ao 'k in elk
geval ont'ouwe. Vanzelf, Leefbaer Sint-Kappelkerke bakte natuurlijk
zoete broodjes. Ze zoue kunne rekene op de stemme van de leste bakker
van Sint-Kappelkerke, die van z'n vrouwe en die van z'n zeven kinders,
stelde 'k m'n eige zö voor. Zó dee je dat.
Ah. Dat was zeker 't durpsuus. Een plat nieuwbouwcomplexje uut de
jaeren tachentig mee leilinden d'r vö. Keurig neergezet an de Durpsrieng,
recht tegenover de kérke van 't Nieuw Opgericht Profiel. Geên vleis en
geên vis, zeide m'n schoönvaoder aoltied over 't NOP. Daè kon de man
wè 's geliek in 't Nieuw Opgerekt Profiel, zeide ons thuus. De Noppers
'aodde op Sint-Kappelkerke nog een levendige gemeênte en vee te
vertellen, wier d'r gezeid, juust omdat ze zövee waeter bie de wien
duste te doeen.
Bliksems - die koffie rook nog 's goed.
Mae vöda 'k m'n 'and uut kon steke naer een bolus, wier n a vastgepakt.
'Komt erin, komt erin. Je komt zeker van Linda-Simone-Polder?'
'Neê, ik bin van de krante. 't Gé Oo Dé.' Linda-Simone-Polder, daè was
de bus deureene gedenderd: een 'andvol 'uusjes, de énigste kern van de
gemeênte buten Sint-Kappelkèrke zelf. Gelukkig da 'k daè nie weunde in
die verlaeteneid. 't Was zeker deur die vuuftien kilometers naè 't
dichtstbieziende durp dat ze 'ier nog nie heringedeêld waere. Geên
ienkele gemeênte zat te spriengen om zö een vlakte boereland tegen
de grens van Vlabrand.
De man was zichtbaer onder den indruk, "t Gé Oo Dé', murmelde n.
