Kon nog wè 's weze dat er een deêl van de oppositie - de Groene - op
Leefbaer Sint-Kappelkerke zou stemme ook.
'k Stoeng net op 't punt om te vraegen of Thomas zelf sympathiseerde
mee de nieuwe richtienge, toen at achter ons de muziek begon te spelen.
Ai, 't was impersant a vuuf over achte. Me zochte een plekke op de leste
rij kuipstoeltjes. Neê, een tweêde bolus duste me toch nie te nemen. D'r
laege d'r zeker nog vuuftig, mae Thomas docht dat die misschien vö bie
de koffie in de pauze bestemd zoue weze.
De pauze? Ik keek bie Thomas mee op de folder mee de uutnödigieng.
De pauze kwam nae de toespraek deur Van Snerf. Nae de pauze kon je
vraegen stelle an 't vorlopig partijbestuur en dan zou de muziek nog een
nummertje spele om af te sluten. 't Wilhelmus, docht Thomas, dat zat er
natuurlijk goed in vanwege de trouwdag van Wimpje en Maxima - zukke
feesten wiere in de Skappelkèrkse gemeênschap aoltied uutbundig
gevierd, deur de Rooie en de Blauwe net zó wèl as de Groene. Alleên de
Doenkergroene...
M'n 'arlozie stoeng noe op tiene over achte. Een klein 'alf uurtje, meer
ao 'k nie mi vó Leefbaer Skappelkèrke. Jammer eigenlijk, want wanneer
zou je d'r ooit nog komme? In gedachten probeerde 'k m'n eige voor te
stellen 'oe as 't durp d'r uut zou ziee 'artje zeumer. Bevorderienge van
toerisme in 't belang van bakker De Kruijter? Ik keek nog 's naè de
naemen van 't vorlopig bestuur van de Leefbaere Partij. Tjae, beroepen
stoenge d'r nie bie. Misschien was Van Nuffelen een middenstander?
Thomas knikte - ja, van 't café-restaurant. Mae die was in elk geval nog
Leefbaar Sint-Kappelkerke
nie in de zaal. En Wieleman, de Kruijter, Gunterkerken en Drupkes ook
nie. 'De Kruijter', is dat dien bakker?, meênde ik. Ie knikte. 'Die is t'r
'oor', zeide ik. 'Die is nog achter de coulissen mee Van Snerf, ze...'
Op dat moment stopte de muziek tussen 't eerste en 't tweêde nummer.
Op de rij vor ons wier achteromgekeke. Bliekbaer wier 't nie gewaar
deerd as t'r gepraot wier onder 't cultureêl genot. Thomas zeide in elk
geval nie vee mi en van aermoe 'ieuw ik ook mae m'n mond. 't Tweêde
nummer wier mee verve gespeeld en toen as 't derde begon was 't zeven
minuten vor 'alf negene. Noe zou 'k nie vee mi van de speech van de
oprichter kunnen 'ore - tenminste as de partij nog bestoeng. D'r was nog
aoltied geên méns van 't vorlopig bestuur in de zaal en ook toen as de
muziek nae 't derde nummer stopte, duurde 't nog meer as tweê
minuten eerdat de deure naest 't podium openknerpte.
Bliksems nog toe - 't was impersant vier minuten óver 't 'alve uure. En...
't bestuurslid dat as noe 't podium opgoeng, dat was nie Van Snerf. 't
Wuufje mee de hippe bril. Ze wachtte even en tikte zenuwachtig op de
microfoon die at gereêd stoeng. Niks - daè moch de beheerder bie
komme. Ik keek nog 's op m'n 'arlozie en dan naè Thomas. 'Mevrouw
Drupkes', fluusterde de joenge Skappelkèrkenaer. 'Van dien gróten
annemer.' Thomas boog z'n eige naè me toe om achter z'n 'and verder
te fluusteren. 'Ze zeie dat die d'r achter zit. Achter da plan vö dien
nieuwen wegt naè Vlabrand. Ontsluting 'eêt dat...' Ie wees naè 't
gifgroene papier in z'n 'and. 'Toerisme wille ze, van Leefbaer
Skappelkèrke. Mae Drupkes wil natuurlijk een nieuwe wegt anleie, daè
noe nummer 14/15 I
