gaet 't om.'
Op dat moment kreeg mevrouw Drupkes geluud uut d'r microfoon.
'Goeienavond dames en heren.' Ze keek een bitje schoef naè de veertig
venters en de paer vrouwen in 't durps'uus - de muziek nie meege
rekend. 'Helaas hebben we een klein oponthoud. Onze voorzitter, ik
bedoel onze voorlopige voorzitter, moest nog een paar dringende
telefoontjes afhandelen, ook...' Noe keek ze een bitje schoef naè de
deure naest 't podium. 'Ook in het belang van het verdere verloop van
deze avond. Misschien kunnen we nu alvast ons laatste programmapunt
doen?' Ze keek naè den direkteur van 't muziekgezelschap. Jawoor, die
knikte. Even laeter wiere de eerste tonen van 't Wilhelmus ingezet en
asof 't afgesproke wérk was rees 'eêl de zaal op uut de kuipstoeltjes en
begon mee te ziengen.
Machtig ménsen. Dat goeng mis. M'n 'arlozie wees onverbiddelijk tien
over 'alf negene an op 't moment dat iedereên wi gezete was. 'Toet ziens
ee.' Ik gaf Thomas een 'and en bie de deure keek ik nog even terug de
zaal in. Mevrouw Drupkes stoeng noe bie de deure naest 't podium en
achter 'eur dook de baerd van Van Snerf op. Onder algemeen applaus
klom 't vroegere raedslid van 't Paers Verband, noe de oprichter van
Leefbaar Sint-Kappelkerke, 't podium op en klopte op de microfoon.
Gek, 't leeken net of de man mee z'n anderen 'and iets zocht onder z'n
jasje.
Toen a 'k bie de bus'alte stoeng kreeg ik 't gevoel dat er iets nie klopte.
De muziek was a wi begonne te spelen en dat was toch noga vee van 't
goeie. Vreemd. Pas op 't moment da 'k comfortabel in de bus van
Verkeert BV zat en keek of ik de scheutelantennes van Linda-Simone-
Polder kon ziee, wist ik 't wi. De speech van Van Snerf. Zou d'n 't uut z'n
'oöd gedaen Dat was nie waarschijnlijk. Ik 'aelde 't epistel uut m'n jas
zak en begon te lezen. Pas in de buurte van 't station van de trein ao 'k
't uut. Clarisse kon tevree weze. Dat wier een zeldzaem goed gedocu
menteerd en afgewoge artikel vo 't Gé Oo Dé. Fluitend stoeng ik op 't
perron. Jawoor, ook de trein was keurig op tied. Pas a 'k in de verte de
lichtjes van Tussenstad zag, bedocht ik iets anders: 'k wist glad nie zeker
of 't nog wé gelukt was om Leefbaar Sint-Kappelkerke deur z'n eersten
aevend te slepen. Wien za 't zeie was aolles mislukt. Of waere d'r deur
een splitsieng in 't bestuur impersant misschien a tweê partijen? 'k Kreeg
een aokelig gevoel in m'n maegstreek en raedpleegde de groene folder
die a 'k dien ochtend van Tinus Clarisse gekregen ao. 't Enigste telefoon
nummer dat er op stoeng, was dat van L.H.M. van Snerf...
Leefbaar Sint-Kappelkerke
I noe nummer 14/15
Jan Zwemer ei dit artikel a in fibrewaori geschreve; lange tied vo de afgelöpe verkiezien-
gen en de gebeurtenissen die a daer an voraf gienge.
