Blommen
Gilbert Voeten (Ostende)
In den tied dan 'k nog up de Sterrewacht werktn, 'aan 'k vanuut me bureautje uutzicht up e groöt
graspling. In den uutkommen bloeiden daor paerdeblommen, margrietjes en veroniek. Blauw, wit
en geêlf: sjhoöne kantwerk up 't groene gras.
E bitje verder waos t'r nog e graspling.
Regelmaotig zagn 'k daor e sjhaper mè ze
klène kudde; e sjhaper liek weggeloopn uut e
sprookjesboek: roende vilt'oed, staf en sjhip-
pers'oend.
Mao aol met e keê krèèg de Sterrewacht e
nieuwe directeur: een echte poëet. Up zekere
dag zagn 'k 'oe da den 'ovenier de blommetjes
wegmaoide, en 'k vroegn 'm waorom dat n da
dee.
'Mao allez, Gilbert! Je ku gie toch gaon peinzn
mè die nieuwen directeur...'
Die kloöt van e directeur waos verliefd up van
die lengelse grasplings. En ie waos 'm ooke
zo'n aolweter die den 'ovenier ze stiel wilde
lèèrn. Mè vergif mosten aol die blommetjes
kapot gemakt wordn. Da ried den 'ovenier aof,
omda ton ooke 't gras kapot zou gaon. Mao de
directeur wist 't beter...
E nieuwe lente, e nieuwe kleur. Me krèègn
wiender e graspling vul mè van die stroent-
brune plekn. Kaleur die me nog aoltied an die
directeur laot peinzen
Laoter mist 'k-ik die sjhaper en 'k vroegn an
den 'ovenier wao da die sjhapjes gebleevn
waorn.
'Mao allez, Gilbert! Je ku gie toch gaon peinzn
mè die nieuwen directeur...'
noe nummer 16 I
