was vreêd goed. Toet at er op een dag een nieuwe joen in dienst kwam.
Een lange slungel die an Jantje agauw uutkoos as z'n slachtoffer om lek
ker te pestn. Jantje trok z'n eigen d'r niks van an en dee net of at n doof
was. Maer de aare jongers vondn dat wè mooi en begonnen mee te
doen. 'Ik aad n a lank een pak op z'n donder egeven, mae me merkn wè
ajie een grote labbekak bin. Jie durf niks.'
Jantje beet op z'n luppe a 't bloed d'r uutsprong - ie was nog nie verge
ten at n op schoole die knul zö in mekaren aa eslogen. Ie was benauwd
voe z'n eigen want ie wist at er ongelukken zouen kunnen gebeuren.
De pesterijen wieren aalmae erger en op een keer zei Jantje: 'Joen, ik
waerschuwe joe. Dwieng me nie toet vechten, dan gebeuren d'r onge
lukken.'
'Wat mö jie noe, klein opneukertje. Ze aan joe beter wig kunnen gooien
as de naegeboorte want jie bin nie meer waerd. Of èn ze dat soms
edaen?'
Z'n collega's vondn dat een kostelijke grap en ze bulderdn van 't lachen.
Mae voe Jantje was 't net de druppel die a den emmer over dee löpe. Ie
kreeg een rood waes voe z'n ogen en ie voeldn z'n bloed koken.
Ie vloog d'r op af, paktn die gast mie z'n poise vast - want die joen was
ok op'esprongen en aa bliksemsnel een mes uut z'n zak ehaelen. Ie kreeg
geên kans om 't te gebroken, want Jantje aad n zö bie de polse, dat n 't
mes most laèten vaallen. Ie zwaaidn z'n tegenstander boven z'n 'oöd en
smeet n op de vloer terwiel a z'n polse brak. Jantje sprong t'r bovenop,
paktn n bie z'n 'aer en sloeg z'n kop verschillende keren 'ard op de vloer.
Toen bewerktn ie dat hatelijke smoel zö mie z'n vuustn, at t eên bloede
rige massa wier. Mee drie man wier Jantje d'r of esleurd. Ie vocht nog as
een furie.
Ze wistn n te kalmeren en keken naè 't slachtoffer dat a voe dood op de
vloer lag. 'Ik brienge je naè den dokter', zei d'r eên tegen de joen. 'Mae
dienkt erom, jie 'ouw je snuit over de toedracht. Jie ei een ongeluk ehad
en bin goed evaalen, ei je dat verstaen?'
De dokter verbond de joen en geloöfdn nie vee van dat verhaal. Ie
kendn z'n pappenheimers. Maer ie hechtn de wond en zei dat n een
flienke 'ersenschudding opelöpen aa. Een paer weken rust neme, dus.
Jantje z'n collega's keken noe 'eêl aars tegen n an. Neê, dat 'aan ze nooit
van z'n edocht.
Jantje
I noe nummer 16
