Een oed wuuvetje
Gilbert Voeten (Ostende)
Die visscher van mien
'k èn em zo gaeren gezien
E weunkamer waorin da d'r e schrieftafel staot. Up 't scheve tafelbled lig
t'r e bril waovan da de glaozen in de zunne blienken. Wa verder up da
tafelbled e roend lichtpleksje.
Een oenschuldig lichtpleksje...
Boven is t'r nog e weunkamer. En oed wuvetje zit daor up e duizestoel.
De lichtpleksjes in 'eur ogen zien aol jaorenlang geblust.
Die visscher van mien
'k èn em zo gaeren gezien
'Waorom toch', vraagt da wuvetje 'eur of, 'spokt da liedje noe aol
dagenlang in me kop?' Ze schudt med' 'eur kop, nimt de gazette en pro
beert deur te lezen da spokliedje uut 'eur kop te verdrieven. 'Oorloge!
Aoltied over oorloge! Waorom maken ze toch geên gazetten med' aollê-
ne mao goe nieuws?'
Els pekkelt zeêre nao 'eur werk. Ze komt voorbie e fiekfakwienkel en kan
't nie laoten van e keê in d' etalaoge te kieken. Daor staot e secretaire.
'Wad e schattig dieng!' E ferme goestieng vo te kopen. 'Dom! 'k Èn aol
zo'n schrieftafel. En twee zoe toch te zot zien?'
Up da scheve tafelbled nog aoltied die bril mè daorneffens e lichtpleksje
en daorin e roetpleksje. Een oenschuldig roetpleksje
't Oed wuuvetje verveeld' 'eur eigen. Ze zoe gaeren met etwien e bab
beltje slaon. 'Mao Els is nao 'eur werk. 'k Zoen meschien beter in e
rustuus zitten. Mao 'k zien zo benauwd vo tusschen aol die oede wuvers
te zitten. Waorom toch? Zie me 'ier zitten. Aollene en verlaoten
Kurieus toch oe da Els op 'eur pa geliekt. Dorre. On 'k Els zien, ton zien
'k Dorre'.
Die visscher van mien
'k èn em zo gaeren gezien
'Verrekt! Da liedje weeraol. Gaot da ton nooit up'oeden? Weg! Gao weg
verdomme! En ander liedje. En ander liedje asjeblief!'
noe nummer 16 I
