VI legere
'Laèt mien mae thuus,' zou Thieu wille zegge, telkens as mister Lip 'n op
zondagmirreg mie z'n Honda komt op'aèle om 'n ni de stad te briengen.
Maer ie 'oudt zich goeed. Zelfs as Vanh stilletjes schreêuwt. De paters bin
best aardig, de schole is koeel en d'r vaolt nog een boeel te leren. Alleên,
wat mót 'm d'r mie? Zelfs as t'm z'n kunstbeên an eit, kieke de meiden
'n naè of tie ni rotte vis stienkt.
As Thieu 't te kwaèd kreeg toen at 'n nog thuus weunde, gieng t'n ni 't
gipse Boeddhabeeld achter 't 'uus en brandde d'r een wieroókstoksje voe
papa en mama. Ze bin een endje voorbie 't altaartje begraève, an de
voet van de eêuwenouwe Yharry-boóm.
Soms kom Thieu in Sihanoukville nog wè-r 's jongers tegen waèmee ie
vroeger op straète zwierf, zoas Vietnamese Djaw. De goeedlachse Djaw
is schoenpoetser en ie was 't énige ventje dat 'n as een gewone vriend
zag, ondanks z'n krukke. Van Djaw 'oorde Thieu voe 't eerst da je as
zwerfjongen geld kan verdiene deur mie bepaalde blanke mannen mee te
gaèn, voe seks. Wat a zó'n vent op z'n hotelkaèmer mie jongers as Djaw
doet, daèrnaè kan Thieu alleên mae gisse. Wan Djaw grinnikte alleên
geheimzinnig as tie d'r ni vroeg en frunnikte an z'n splinternieuwe horlo
ge. Soms ok wapperde z'n vriendje mie een staèpeltje dollars en liet z'n
eige daènaè daègen nie ziee. Op die ogenblikken 'ad Thieu een 'ekel an
z'n vriend en 'ienkelde bie z'n wig, kwaèd omdat Djaw z'n eigen
verkocht an een toerist. 'Oe diepe kan een jongen van twelve zienke as
noe nummer 16 I
25
