Brieve van Jewannes
vriend op bezoek... Ie was geên dokter en ie was nie wild, mae gewoon
tam zögezeid. En ie zei: 'Je mö 's ni de bottendokter gaen. Je bloed
stroom zö slecht, misschien zit er wat klem. Dien dokter ei mien rik ok in
een ogenblik emaekt toen a 'k nie ml op of neer kon.'
Nou ja, ik kon 't licht prombere. Dus beldn ik n op en ik kreeg op staen-
de voet geliek drie maenden wachttied. Mae nae die drie maenden zat ik
dan toch wee in een wachtkaemer en was ik an de burte. Ie vroeg 't eên
en 't anderen, ie zetn de gegevens in de computer - 'dan za'k 'et noe
mae 's maeke, laet me 's kieke'. Ie pakt een rubbe an de lienker kant van
m'n borstkas tussen duum en wiesvienger, draait n een kwartslag om,
verschuuft n een endje... en een douwtje mee z'n dumen... KLIK zeit 't
erregens... 'Zo, die is op z'n plaats, da's gemaakt!' En 't was emaekt. An
de lienkerkant van m'n borst was een rubbe ekanteld en de bloedtoevoer
en de zenuwbaene van m'n rechteraerm wazze eblokkeerd. 'Maar dat
moetje de huisarts niet kwalijk nemen, hoor', zei de bottengast - een
osteopaat noeme ze zö'n exemplaar, geloof ik - 'want wat er allemaal
diametraal en diagonaal en verticaal en horizontaal werkt, daar denkt de
huisarts niet aan.' En ie was nie wild en nie tam - maer ik wè in drie
tellen beter!
Dat was dus een diagnose in 't wild en daè bin d'r nog verschillende
evolgd. Nóg wilder en nóg erreger. Of a dat uut gebrek an ervaring was
of a z'n praktijk te groöt eworren is, dat weet ik nie. In 1984 was 't in elk
I noe nummer 16
geval zö dat de beêsten nog in de schuure konde. Mae ja, je weet, d'r
gaen vee tamme schaepen in een kot. Trouwens, die wilde vrouwtjes
dokter van toen, die zit er ok nog aoltied en daèr 'èn 'k ok nog wat mee
mee'emaekt. Of zie mie mien, daè wil ik van af weze. 't Was in elk geval
in de psychische sfeer - mae daè schrief ik een andere keer nog wè 's
over.
Voe noe: 't beste en toe horens,
Je Jewannes
