Bamboes en Ko
- Zö, je bint er kael afgekomme.
- Jae, 't is da 't nódig is, anders kwam ik er nie. Aol da gefrutsel an je
kop en naedien die 'aertjes overaol... Mae 'k wè gelache van de keer.
- O, lae me 's wete...
- Jae, stilletjes gelache Nie 'ardop.
- Wier d'r eên in z'n ore geknipt of zö?
- Neê, je raoi 't nooit. Glad nooit. Zitte 'k daè te wachten, gaet dien man
die vö me is op dien stoel zitte. En wat dienk je dat dien doet? Die 'ael
z'n kunstgebit uut z'n gezicht en die bergt 't op. In een zakje van z'n
over'emde.
- Bin jie gek! Z'n kunstgebit?
- Wezenlijk waere. Ik 't zelf geziee. Ik zeide toch, zoiets verzin je nie!
- Mae wat ziet dien man daer eilieve in? Je ei toch geên last van je valse
tanden bie 't knippen?
- Dat docht ik ook. Mae laeter 'k gedocht: ie was dat zeker zö gewend
van bie de tandarts. In die stoel, en hup, je kunstgebit uut je snuut...
- Jae, da kan natuurlijk. En ie dee z'n mond wied open, zeker?
- Neê, dat nie. Ie wier gewoon geknipt en dien kapper die verblikte of
verbloosde nie.
- Piet, doet 'ier nog 's een paer pilsjes, want 't is wi machtig de moeite
vandaege.
- Juust, en me wete nie 'oe diere as ze morge bin, dus me kunn' ze beter
vandaege mae consumbiere...
- Proost ee. En da je nog mae vee geknipt mag ore...
noe nummer 16 I
