Andermans veren
'Jamais Pensé Da betékent 'Nooit gedacht' ma da mos je nie an je
vriendjes vertèlle, want dan zeie ze: 'In wie z'n stront jie etrapt?'
'Vrimde kaerel die Joop,' zeie de ménsen soms tegen mien moeder. 'Die
leit den 'êlen dag op z'n buuk op dat plankje van de viever. Eit dan êmae
gin kammeraodjes?' Ma mien moeder ao glad gin problemen mee die
liefebberieën van d'r zeune, die was zélf gin 'aer beter.
De salamander zat intussen goed op'eslote in de wekpot. 'k Was net
doende om 'm uutgebreid te bekieke, toen ik uut de richting van 't café
een verschrikkelijk kabaol 'oorde. Ik keek op en zag op een afstand van
een paer 'onderd meter een tuug paeren mee een sliengerende waegen
d'r achteran over de wègte op mien ofkomme.
Mien eerste impuls was om zoverre mogelijk in 't onderskantje weg te
krupen, ma toe doch ik da 'k die paeren misschien zou kunne tegen
'ouwe. Ik gieng midden op de wègte stae mee mien aermen wieduut
espreid. Zö 'ard as 'k kon schreêuwde ik: 'Ho paeren, ho paeren, bluuf
noe stae.'
Op dat oagenblik gloafde ik meer an mien eige dood as an succes. Toch
kreeg ik d'n indruk da ze vaert minderden. En ja, toe ze bie m'n waere,
kon ik de los'angende leisel pakke en me nog een èndje mee laete sliere.
M'n klompen kwaeme onder de waegen terechte en in mien sokken
waere gröte gaeten eslete deu 't slieren over de straete. Ma 'k ao succes
en op dat oagenblik groeide in mien 'oöd een geweldig gevoel van grö-
zigeid. Ik bin moedig, doch ik bie mien eige. Ik paeren die op 'ol esloge
waere tegen 'ouwe.
Zö stieng ik dae midden op de wègte mee tweê van die gröte Belse knol
len an een touwtje, te wachten op de diengen die komme moste. Noe,
da liet nie lang op zich wachte. Inééns wiere de lienen mee een snok uut
mien 'anden etrokke. Neffen mien stieng een kaerel van zeker tweê
meter lang, die 'k nog noöit ezien ao.
'He hufter, ik die paeren epakt,' riep ik, eêmae over mien toeren.
'Sodemieter op, rotjoön,' schreêuwde de lange. 'Anders ram ik je die
viever in.'
Ma ik bleef an de uutènden van die leisels trekke tot n begon te
schoppe.
Over de wègte kwam zuchtend en kèrmend de eigenaer van de paeren
an loape. Aol 't bier uut 't café was n an 't uutzwêten. 't Waeter droop
onder z'n platte zwarte petje vandaene. 't Was donderdag, dus was n
misschien nae de mart ewist in Zurrekzeê.
'Ik ze nog net kunne pakke baes,' zei de lange 'uchelachtig.
'Ie liegt dat n bost!' schreêuwde ik. 'Ik ze epakt, kiek ma nae mien
klompen die lègge nog onder de waegen'.
'Van wie is dat d'r eêne?' vroeg de boer an die lange. 'O, 'k zie 't a an
z'n smoel, ie lieken sprekend op z'n moeder. 'Bin jie zo'n brutaole snot-
aop? Mo jie misschien van mien een rotschop
Ik vluchtte een meter of tiene uut de buurte van die wit geschuurde
puntklompen.
noe nummer 16 I
39
