De lichtjes van de Schelde
blote bastjes van dertienjaerige boetjes uut Souburg. Om op de foto te
kommen, 'aelde me 'eêl wat uut. Me sproenge van de bunker in 't wae-
ter, klomme op boeien, danste de samba en reeë op de schaepen van
Jakobsen die op de zeêdiek stoenge. Dwalm (z'n echte naeme bin 'k
kwiet), die a een keer vanop een boei z'n blote gat an de boot toonde,
kreeg vo da kunstje de meêst passende beloning die a ik ooit vo zö'n
actie gezieen een toerist smeet vanop de boot een banaan vo Dwalm
in 't waeter. En bliee dat n was!
Mae m'n overkantse lief me dus de boöt lere kenne. Nie as drievende
tribune vo bewonderaers van onze zwemkunsten, nie as begin van de
zöveeste kampeervakantie nae Frankriek, maer as nuttig dienk. As een
vervoermiddel. As een schaekel tussen tweê wèrelden. Die van 'eur en
die van mien. Die van 'eur was vo mien nieuw. Spannend ka je West-
Zeêuws-Vlaenderen moeilijk noeme, mae nieuw was t't wè. In West-
Zeêuws-Vlaenderen praotte iedereên Zeêuws en kocht iedereên z'n meu
bels bie Verdeghem. Fietse nae 't volgende durp duurde d'r gin kwartier,
mae minstens een 'alf uure. Stappe dee je nie op twintig minuten pedale
ren in Stad, dae moch je vo op reize nae Maldegem (de Lamborghini an
de expresweg), Knokke of Brugge.
Vor 'eur was Walcher nieuw. Je moch dae netjes articuleren - in
Vlissienge an de 'öge Schoole dan toch-, je dee d'r aolles op de fiets en
je meubels koch je waer a ze in de anbiedienge waere. D'r waere in
Vlissienge buurten daer a je 's aevens beter nie kwam. En as je je fiets op
slot dee mee een 'stuiterslot' kon je n net zo goed weggee. Zie was zö
gewend an de ruumte van de Hoofdplaatpolder da de beboömde
b-wegen van ons eiland 'eur beklemde. Walcher was de jungle. In aolle
meugelijke betékenissen.
Zie weet as Middelburgse binnenstadsbeweuner ondertussen meer van
fietssloten en vandalismepreventieve maetregels as mien. En ik komme
meer in Belgie as 'eur. Zie is noe streetwise en ik bin an de Duvel, 't Kan
verkere.
'Oe dikkels 'k 'eur in die tied nie op 't allerleste moment om dood fiets
ende achterop nae de boot moete brienge. Me waere zö getraind da me
de tussenboöt nog 'aelde as me om vuuf over 't 'eêl uut West-Souburg
vertrokke. 't Kanaal over, bie de PZEM 't spoor over en geliek rechts over
een grindpadje langs 't spoor, dwas deu de 'alle van 't station en in vlie
gende vaert 't gebouw van de boöt nae binnen. Op de fiets. A zie de
trap nae de boöt op was, was t'r vo mien een groene knop bie de
schuufdeure trug nae buten om een retourtje Bresjes te ontlöpe.
Laeter wier de boöt vor ons wat minder belangriek. Zie kwam 'ier weune
en me goenge alleên nog maer over vo een bezoekje an 'eur famielje,
een dagje Brugge of a me op vakantie goenge. Kampere in Frankriek, dat
spreekt. Toen a 't in maerte echt gedaen was mee de PSD, dee me dat
noe nummer 17 I
11