De lichtjes van de Schelde
toch wè wat. Sindsdien è'k meer mensen gesproke die a een 'boötrelatie'
g'aod En ik bliek nie den énigste te wezen die a 's aeves in de doenker
nae de lichtjes van Bresjes zitte kieke om me af te vraegen of ze 't
gezellig zou in Jopie, De Ploeg, Mon Ami... Zie ik de lichtjes van de
Schelde, is 't of ik in je ogen kijk'.
M'n blote gat an de passagiers van de BBA-boót laete ziee kan aoltied
nog. Mee wat goeie wil en een paer flienke fietstassen ka je zelfs je
vakantie nog mee de boot beginne. Mae d'r mee een optoöpend volle
Toyota Corolla meubels (van Verdegehem netuurlijk) nae Walcher veruze,
da za nie meer gae.
En da's noe juust dat stikje extra dat a die boot zö belangriek miek. Die
boot was gin fast ferry die vo 't lucratieve bedrag van drie euro fietsers
en voetgangers overzet tussen tweê vakantiegebieden, die ouwe PSD-
boöt was de naevelstreng van Zeêuws-Vlaenderen. En een ruum venster
op 't zuuen vor ons vee-s te dicht beboömde eiland.
Ik realiseer me noe da'k bie een select gezelschap 'oore. Mee die tunnel
za 't op zich best goed kunne komme mee trans-Westerschelde verke-
riengen. Mae boötrelaties, die ore zeldzaem. Da kan nie aors.
I noe nummer 17
