De evacués
Albert Goeman (Yesse)
Ik zie ze nog binnen kommen strompelen, koud en verkleumd, meer dood
as levend. De man aa een baby van een paer maenden in z'n aermen,
blauw en stieve, of at er geên leven mir in zat.
M'n vrouwe nam de baby over en zei: 'Gae julder maer naè boven een
waerm bad neme en droge kleren antrokken. Op de overloop in de kasse
kan je aalles vindn'.
Ze dee de baby in een waerm bad en waermdn sinds een flesje baby
voeding. Dan lei ze 'm - het was een jongsie - in 't kinderbedje dat an
me nog 'aan.
't 'Eêle durp was in rep en roer, die eerste daegen van febreari 1953.
Bóten vol vluchteliengen kwammen an in de kaaie, ofkomstig van
Schouwen, van Duveland, van Tholen... En ok van Krunigen. Gevlucht
I noc nummer 17
voe dat woedende waeter, veiligheid ezocht in bómen of op de veeste
van d'r 'uus. Ontredderd, koud en verkleumd, meer dóód as levend wie
ren ze onderebrocht bie mensen die an d'r eigen beschikbaer esteld aan
om ze onderdak te verleênn. Bie ons, me aan een wienkel an de
Paeremart op Yese, was 't erg druk. Ommers, aal die mensen mossen
eten en drienken en me werkten oans in 't zweêt om iedereên te elpen.
En toen was die heilssoldaat gekomme om te vraegen of an me een
gezin uut Krunigen op wouen nemen...
Toen de wienkel dicht was, me goed egeten 'aan en rond de kachel zat-
ten die a 'k goed opestookt aa, kwammen oanze gastn wat toet d r eige
en dee de man z'n verhaal: 'Ineêns gulpte 't waeter naè binnen. Ik wat
spullen mie mekaren epakt en bin naè boven egaen. Zóvarre zou 't wae
ter wè nie kommen... Mae 't waeter steeg en steeg... Ik nam een paer
dekens van oans bedde en klommen op de vliering. Daè zatten me wè
veilig. Dochtn me... Mae toen ik 's langs dat trapje naè beneen keek,
schrok ik me wild. Dat waeter steeg nog aoltmae... tergend langzaem
tree voe tree. Ik raekten in paniek. Me zatten as ratten in de val, want
een dekraem was daè nie.
Maer a een mens in doodsnood zit, is n toet vee in staet. Op de vlierieng
stoengen nog een paer ouwe stoelen. Ik trapte d'r eên kapot en mie een
poot beukte ik net zó lank op de planken van het dek toet a d'r een
scheure in kwam en mie aal m'n krachen kon ik een gat d'r in maeken
waèr an me deur konden krupen. Net op tied, want 't waeter stoeng toet
