Ochendvoer
voer, een stuitje komme scharrele. Dat gieng 't 'eêle jaer deur.
Den 'aene keek een bitje jaloers nae die prachtige veren, as n dat toch
ook 's ao. Wat zoue de 'oenders dan 'oge mee z'n op 'ebbe. De grote
'aene ao 't a gauw deur wat as z'n collega docht. Ie zei: 'Ik wil 's mee joe
proate.' 'Dat kan', zeide den 'aene. 'Moete me even apart gae?' vroeg
de grote 'aene. 'Neê 'oor', zeide den anderen, 'mae laete me even in den
'oek van de renne gae zitte. Dan kun ze ons wè ziee, zonder dat 't al te
vee opvalt. Anders verstore me 't leien maer.'
'Ik wou 't 's mee joe 'ebbe over die bomen an de bosrand', stak de gro
ten 'aene van wal. 'Die bin al een stuitje van mien en die gebruke ik om
batterijkippen bie te laete kommen. D'r zitte volop meugelijkeden om te
scharrelen .Eigelijk zou ik daer een kot wille zette, mee een renne, en een
uutloop. Dan kan ik 's winters ook kippen laete komme. Dan is 't beter
verdeêld vo mien en 's zeumers ei je minder geloop.'
'Da's een gaef plan', docht den 'aene en ie keek nog 's nae die mooie
plumen. Ie zag aol dat ochendvoer a vo z'n, dat die kippen mee zoue
brienge. Z'n eige oenders zoue d'r vast vee van gae blienke. Daer was n
van overtuugd. 'Ik gaen d'r 's over dienke', gaf n as antwoord an de
gróte 'aene, die wi vertrok.
s'Aevends op stok begon den 'aene d'r over tegen de 'oenders. Ze
reageerde mae lauw. D'r waere de leste tied a zövee kotjes gebouwd vo
batterijkippen. Dr was nie vee ruumte meer om wurmen te zoeken. En
de bomen mochte ook steeds gróter en 'oger. Dan zaete ze rumer. Ze
'aodde eigenlijk maer weinig zin om d'r over te proaten. Ze dommelde al
een bitje in. Per slot mocht er morrege wi een ei komme - dat was vee
belangrieker, dan kreeg je wi voer.
'Dat is vo mekaore', docht den 'aene. In z'n achteroöd speelde een geval
van een paer jaer terug. De gróten 'aene ao toen 's wat kotjes van z'n
overgenome. Die waere neergezet vo de batterijkippen. Daer moch
alleên maer ochendvoer bie en dat was n a gauw beu gerocht. En dien
gróten 'aene, dien zette d'r direkt een bèrg kotten bie. Anders was 't nie
rendabel, ao d'n gezeid. 'Zó moet dat dus', docht den 'aene. 'Vee van 't
zelfde, dan 'ouw je vee over'.
En zó gebeurde 't dat de bomen an de bosrand mochte wieke en d'r een
bèrg kotjes vo terugkwaeme
De 'oenders zaege 't gebeure en zeide tegen mekoare, onder 't leien:
'Wat is dat noe? Zie je dat? Daer gae wi een plekje om beêstjes en wur
men te zoeken. Da's noe toch zonde ee.' 'Jae mae', zei d'r een ander, "t
levert ochendvoer op en daer zit meer in, dan in wat jie uit de grond
opkrauwt.' 'Ik merke d'r anders nie vee van', meênde een derden. 'Ze
zitte maer in de wege, die batterijkippen. As ik m'n voer wil 'ebbe 's
ochends staen ze vo m'n snaevel. As je nae de middag in de grond wil
molle dan zitte ze in je pit. En 's aevends 'oor je ze kaekele toet dat 't
nacht 'oort. Neê, vo mien 'oeft 't nie.' En ze gienge wi verder mee 't
leien van d'r ei.
Nae de middag kwaeme de 'oenders van butenaf. Toen ze 'oorden wat
32
I noe nummer 17
