Ochendvoer
'"Ier moe 'k wat an doee', docht n, 'anders jaege ze me straks 't kot nog
uut. 'Ik belove dat ik vo julder ook wat za doee' zeide n, 'maer daer moe
'k eerst nog over dienke.' 'Dienke', de poelje wier nog kwaaier. 'Je bin
den ênigsten 'ier die nooit 'oef te leien. Jie eit aolle tied om te dienken.
Dat ao je beter van te voren kunne doee.'
Morrend gienge ze wi terug om d'r daegelijkse diengen te doeen.
Den 'aene zat er mee en ie liep elke dag een rondje langs de nieuwe kot
jes. Ie begreep nie wat of n fout gedaen ao. Toet op een avend, 't wier a
doenker en de 'oenders zaete a op stok. Daer zag n de groten 'aene
lope, mee een zak op z'n rik. 'Goeienaevend', zeide den 'aene.
'Goeienaevend', groette den anderen en ie liep gauw deur. 'Vreemd',
docht n. 'Zö'n 'aest en dan tegen doenker. Dat klopt toch wè nie.' Ie
begon 't in de gaten te 'ouwen en iederen aevend zag 'n het zelfde. De
grote 'aene mee een zak op z'n rik.
'Wat zit er dan in?', vroog n een keer, in een brutaole buu. 'Aohh, niks
biezonders 'oor', zeide den groten 'aene. 'Ik wil 't noe wete', riep den
anderen, een bitje angeschöte van de gegiste duundoornbessen. Ie gaf
de gróten een douw en de zak viel op de grond. D'r liep een bèrg
ochendvoer uut de zak! Den 'aene stieng perplex.
'Laet ik 'ier maer over zwiege', docht n, toen n wat bekomme was.
'Anders ei je 't gaende.' Ie gieng rap nae z'n stok.
Den anderen ochend kraoide n uut volle bost of dat er nooit wat
gebeurd was. Dat duurde nie lang. Een paer wat ouwere poeljen waere
getuge geweest bie 't gebeuren van de vorigen aevend. Agauw gieng 't
praotje rond in 't gróte kot. 't Gekaekel wier steeds heviger. Den 'aene
'ieuw z'n eige van de domme en kwam 's gevraege wat of er toch gaen
de was. De poeljen waere biena nie mi te 'ouwen. Aol den opgekropten
èrgernis kwam t'r ineens uut. 'Niks kan d'r bie joe', riepe ze. 'Bin jie noe
een baos? Mooi weer lope spele mee onze plekke en impersant zien me
d'r geên korrel van. 't Gaet aol naer een ander. Mee zakken vol ver-
dwient 't uut de weie. Of docht jie da we 't nie gezieen 'aodde gisterae-
vend?' 'Oei', docht den 'aene 'Noe kan ik er nie meer onderuut.' En ie
begon een omstandig verhaal. Dat n de weie naer een 'oger plan wou
tille, omdat de kippen uut de batterijen aoltmae meer eisen stelde. Ze
wilde tegenwoordig drooge slaope en vooraol geên kouwe liee. Ie was
overtuugd dat de gróte 'aene bie uutstek geschikt was om zulk soort
diengen te realiseren. Op andere plekken was 't ook 'eêl goed deur z'n
geregeld. Ie was de specialist in dat soort diengen.
'Dat 'ebbe me nódig', zeide een groot oud 'oen die as ergens achter in
de weie een kotje vo d'r eige ao. 'Ik 'ebbe a vee geziee, maer dit slaet
aolles. Aolle jaeren moete me krauwe om een fasoenlijk ei te leien. Dat
weet jie ook 'eêl goed. D'r is a vee over gesprake wat me daer mee an
moete, maer beslute kan je nie. Je moet er iedere keer nog over dienke.
En noe, noe geef je zomaer aolles weg. De weie om wurmen te zoeken,
de ruumte voor uutbreiding van je kot en onze meugelijkeid om wat bie
te verdienen. Je doet 't aol kado an een vreemden. En wat kriege me d'r
34
I noe nummer 17
