Voo 't eest, voo 't lést
Charlotte van der Wiel (Terneuzn)
'k 'Èn noe vansèlf makkelijk praotn, maor ik 'èn nooit een 'ekel an die
boot g'ad. Wel an de bus die me dan nog va Perkpolder nao Terneuzn
moes briengn. Da duurdn dan nog zö lank omdat ie overa moes stopn. 'k
'aon liever g'ad dat de boot van Kruniengn nao Terneuzn zou gevaorn 'èn,
mao ja, we weetn inmiddels allemao da ta t'r nie meêr in zit. D'r val niks
meêr te vaorn.
En dao gaon'k nie langer sentimenteêl over doen, wan daor is 't noe te
laote voo. Dan 'adde we tien jaor geleên ons mond maor open moetn
doen. Wan 't is wè bar ee, je zou j'n eigen 'ost afvraogn waorom dat 'r
in hemelsnaom 'n tunnel is gegraovn. ledereên die a je spreekt, zegt dat
't voor 'urn of voor 'eur nie ao gehoevn. Mao noe is 't ie d'r dan toch en
we zu'n d'r wè deur motn.
Trouwens, vriewillig giengn we d'r ook a deu 'oor. 't Stoeng in de krante
da we mochtn gaon kiekn in de tunnel nog vóódat zelfs de koningin 'm
mao gezien 'ad. En dat 'èn ze geweetn: de organisatie wist zélf nie
no* nummer 17 I
