Automatische schuufdeuren
Jan Zwemer (Oöskappel)
Zwemvesten. Ik kon an 't gezicht van de man ziee dat n d'r nie op
gerekend ao nog ooit van z'n levensdaegen te moete gae zwemmen.
De man was dudelijk vo 't eerst op de Bresjese boot. An de ziekant zag
ik n stae. Mee naè boven getrokke wenkbrauwen keek n wat at daè
geschreve stoeng op de zittiengen van die banken.
Zwemvesten - life belts - gilets de sauvetage. Een grote vent, vierkant as
een diekwèrker (zoue die trouwens nog bestae?) - maer ie was in een
keurig colbertje gestoke en z'n puntschoenen bloenke zwart onderuut z'n
doenkerbruune broek.
Zwemvesten - ie neep z'n lippen op mekaore en boven z'n ogen kwam
een veure van verontwaerdigieng. Ie voelde z'n eige bekocht - mae ja,
de boot was a meters uut de kant. Ie zat in 't schuitje en meevaere moch
n, of n wou of nie.
En toen... toen draoide 'eêl die 'onderd kilo op z'n 'akken en kwam recht
op mien af. Ik weege toch nae vuufentwintig pond minder, dus Zwemer
wou wè an de kant gae - en een paer tellen laeter stoeng de man mee
z'n bobberkop vo de schuufdeure. Julder bin misschien ook wè 's op de
Bresjese boot geweest, dus je wete 't: die deuren gaen nie uut ulder eige
open...
Dien vent briese. An de ziekanten van die deuren staet er iets over die
drukknoppen daèr a je ze mee open kriegt. Mae daè keek n nie naè. Ie
keek naè de sticker midden op de deure, mae daè las n alleên de naeme
op van 't bedrief dat at de deuren geleverd ao.
En ja, ik ao 't a an voele komme. Daè kriegt die deure toch een rotschop.
Wacht 's, ie keek nie naè me... En ik douwe op die knoppe. Floep -
schuufdeure open. En 'im d'r deur.
Ho-oo, da's humor. En ik achter dien vent an.
Noe nummer 17 I
