Automatische schuufdeuren
Ie stapte mee gróte stappen de gank deur en bleef staen vo de schuuf-
deure naè de gróte kantine. Tweê seconden, drie seconden. Je kon de
man gewoon 'ore dienke. Neê de deure gaf geên aesem. En ja wi mee
zö'n zwarte schoee. Middenop dien deure: ram!
Gelukkig kon 'k net bie de knoppe komme en gehoorzaem schoof 't spul
open. De man knikte asof n zöwaer wou bedanke en ie stapte over den
durpel.
Tweê taefels verder bin 'k gae zitte en 'k m'n eige nie meer in z'n buur-
te laete ziee. Feitelijk was ik toch wat benauwd dat de man zómedeêm
deur zou gae mee z'n geschop en dat n mot zou kriege mee 't personeêl.
Dat zou dan toch zö'n bitje mien schuld weze, overleide 'k bie m'n eige.
'k Zag 't drama a vo me. D'r kon wè politie bie te pas moete komme...
Shit, 'oe moch da spil wè nie aflope?
Gelukkig rees de man gliek mee aol de andere van z'n plekke tegen da
me in Vlissienge waere. Een reeke volk schufelde de kantine uut en de
man sloót netjes an - ik ook vanzelfs.
Mae me waere een paer meter vo de schuufdeure, daè viel een gat in
de reeke volk en jawoor, de deure schoot toe. Vor ons was een vrouwe
die wist 'oe as 't moch, dus die douwde gewoon op de knoppe naest de
deure. Floep - open. Zöas 't 'oort.
Ik zag dien aoren kieke. Kieke? Z'n ogen rolde nae uut z'n kassen. Ie
kriegt een rooie kop en ie draoit z'n eige om in 't deurgat. De man zoekt
mee z'n ogen... Verrekt, ie wist 't nog. Dien mee dat lere jasje die as
I noe nummer 17
tweê keren achter z'n gestaen ao. Zwemer dus.
'k Zag 't an z'n ogen - mae wat of n goeng zeie 'k nie meuge verne-
me. Want net op dat moment floepte de schuufdeure wi automatisch
dicht. En toen nam ik toch liever mae de deure an de aore kant. Nog
even een luchtje scheppe - zömit kon 'k nog lank genoeg binnen zitte bie
Jan Connexxion.
