't Liekmaèl
'Neê,' zei Moses, 'die krieg je nie wan daè bin ik nog a gierig op.'
'Is 't een goeien?' vroeg Jaonus.
'Net liek 's a je daè komt te zeggen,' zei Moses, 'een 'eêle goeien. A je dl
's aèves deurkiekt, kun je nog zieë wat a je 's oches egeten eit.'
'Proost!' zei Wullempje en z'n zöveeste glas vloog tegen 't schot'ekken.
Mè Arjaèn was een bitje stille geworre en zei deur een oore van een turf-
mange tegen Leune: 'We moste mer 's gae voddere vrouwe, 't wor tied
a me wig gaè, anders zie 'k daoken ók nog wat a 'k gistere gegeten
mè dan zónder die varrekieker!
Arjaèn gieng 't paerd inspanne twint a Leune d'r leste glasje leeg goot.
Daènaè klomme ze in de tentwaègen en reeë naer 'uus. Mie aol dat
gefeêst was 't wè erg laète geworre: 't wier a licht. Gelukkig was 't zum-
mer en goed weer. Toe a ze langs de kezeboögerd in de Pikpot kwamme,
trokke de kezewachters net voe de eerste keer an de touwtjes.
Zogauw a ze thuus wazze, krope ze in de bestie.
Mè Arjaèn kon mae nie slaèpe. Op een zeker monement kreun'n die
tegen Leune: 'Ik bin zó ziek as een 'ond. 'k 'Eb zóvee pien in m'n buuk.
'k Geloöve da 'k nog kosse kriege ok.'
'Geên wonder,' zei Leune, 'dat eten was ommes vee te vos.'
'Een 'olf ure laèter wier ze wee wakker van dat gekerm en ze zei: 'Wees
toch 's stille veint en geduldig. De 'Ere ei zövee 'eleë en de Die 'oorn je
nie klaège.'
noe nummer 18 I
