achterin de tuuntjes een geite tegen 't 'ekken an. Die ei dudelijk nog gin
mens geziee vandaege.
De tuuntjes in 't durp leie d'r naebie zonder uutzonderienge a 'eêl pron-
tjes bie, zö an 't begin van de winter. 'Ier en daer oor wat gespit. Gin
mens wil op de foto, mae een praotje slae wille aollemaele wè. 'Daor ei
je je tuuntje oök voor, ee", bromt een oud-lasser van de Schelde. "Je ei
't Zit in de poten
nog 's wat te praote en je leert van mekaor. Die joenge gaste wete soms
glad nie waor da ze an beginne, mar ouwetjes as ons leer je niks meer.
Die joenge doen d'r best wè, mar ze bin 't werk nie gewoon ee. Daoge
lang zwoege om een tuuntje zö groot as een bierviltje om te legge. As 't
nodig is, spit ik 'ier 'eêl die donderse boel in eên middagje drie spaoien
diep om. Dat zit gewoon in je poten, ee'.
Een dag laeter stappe ik om zeven uren 's ochtends nog een keer de
tuuntjes an de Loödwegt op. Ik wil een foto maeke van de tuuntjes in de
mist. Bie de 'shack' mee de 'onderdduzend kroönkurken zit gin 'redneck'
maer een keurige ouwe man mee een blauwen overall op de plastieken
stoel. Ie zit nie an 't bier, maer eit een thermoskan koffie nest z'n stae. Ie
leest de krante. Vo die aorige gast mee z'n fototoestel eit n nog wè een
extra bekertje, "t Leit er een bitje vuul bie, ee?', zeit n verontschuldi
gend. 'Tjajoen, spitte kan 'k ajaeren nie meer vanwege m'n 'eupe. Mae
m'n vrouwe dienkt nog aoltied van wè en ik kan da tuuntje dus goed
gebruke om 's van thuus weg te wezen. Dan drienk ik 'ier 's wat en
geniet ik van de stilte in plekke van naer 'eur gezemel te luusteren. Van
de buurman 'ier krieg ik aoltied wè een bosje van 't eên of 't aor of een
zakje aerpels mee vo de vrouwe. En zö is iedereên tevree'.
Eên detail van mien eerdere veronderstellieng over 't soortje van eigenaer
van de 'shack' bliek wè te kloppen: in 't kotje leit inderdaad een dubbel
loops jachtgeweer. 'Wist je a 'k 'ier vleeweeke nog een ree geschoten
Mae wè je muul 'ouwe daerover ee!'.
noe nummer 18 I
39
