Inmiddels was ik wel a zó vèr da'k 'n mobieltje aon maor moeder nie
vansèlf. Dus ik kon wè naor 'uus beln mao daor was ze nie. Ik kon nie
anders doen as wachtn en nao drie kwartier begon 'k m'n eign toch wè
zurgn te maokn. Strak is t'r wa gebeurd of zó... Ik 'aolde me vanalles in
m'n 'oöfd.
Nao ruum een uure zag 'k eindelijk d'r autootje ankomn en achter 't
stuur zat m'n moeder bienao te briesn van kwaod'eid. Ze was keurig op
tied van 'uus gegaon (ik aon nie anders verwacht), ze was richting tunnel
gereën, de toegangsweg opgedraoid en angeslootn in de rij: tunnel afge-
slootn... Ze kon geên kant meêr op. Zie en aol die and're mènsn as ratt'n
in de val. Ik za ze toch 's een mobieltje moetn geevn, dan kunn'n we
mekaor tenminste laotn weetn waor of da we staon/zitn te wachtn.
Waor an 'k noe nog nooit èn moetn wachtn (en da's èrgens best jam
mer), is op 't busstation van de Westerscheldetunnel. Eigenlijk ook nie
meêr as een buskotje, maor omdat 't zóvee geld gekost èt, 'eêt da 'n
busstation. Aoltied moe'k daor overstappn (ben je bienao thuus, of net
van 'uus, begin 't gedonder a) maor 'k moe nooit lange wachtn. Stérker
nog: meêstal staot de bus in kwestie d'r a. Ik èn dus ook nooit de kans
om da moderne buskot es goed te bekiekn.
Pas èn'k dao verandering in gebracht; ik ben d'r mee d'n auto naortoe
gereë'n en ben 'n keêr goed rond gaon kiekn. Eigenlijk is't best mooi. 't
Is g'liek 'n kunstwèrk. 'n Kunstwèrk waobie de kunstenaor van tevoor'n
nie geweetn èt dat 'r buss'n deu zou'n gaon rieë'n. Wan alles wat of
noe nummer 19 I
