Dat moe maer even
Jan Zwemer (Oöskappel)
'k Gaen de trap af en 'k 'oore d'r tweê bezig tegen mekaore.
'k Kieke naè benee, bin 't m'n knieën.
Ja joengers, dat moe maer even.
Bie de achtste tree van boven doet den lienksen een grote kraek, net als
aoltied. Gelukkig bin d'r nog vastig'eden in 't leven.
As ik eênmael zitte, benee, achter de deure, is 't gesprek uut.
't Is te zeien: een ander verhael. Een monoloog eerder. Ronde tonen ach
ter mekaore, nie goed in de maete. 'Ol en bol mee 'rusten' tussenbeien.
'Eêle en 'alve neuten, nog een klein concert vo trommel en fluit en dan is
't gebeurd.
Angenaem. Recht angenaem.
'k Trekke m'n broek op en 'k dienke an m'n kammeraod Jan uut Aegte.
Me kwaeme 'ier of daer uut een café, ie loopt nè den auto maer ineêns
slaet n lienksaf toet bie een duifkant. 'Even buize' zeide n.
Buize - oud Zeêuws vo spuie, maer ik ao 't nooit g'ore. In de woorde-
boeken stae 't nie, maer op Aegtekèrke wier 't dus nog gebruukt. En een
ienkel jaer laeter bin ik deur die tweê woorden van Jan in staet om een
verklaerienge te geven vo de naeme van een 12e of 13e eêuws poldertje
tussen Seroos en Oöstkappel, de Busenaere. Juust: even buize. Spuie dus,
't waeter aflaete. 't Was een poldertje daer as 't landwaeter, 't regenwae-
ter dus, deur geloosd wier naè zeê.
Dank je Jan, da je nog vee mag buize.
18
En ik ook. 'k Trekke deur, de brandieng raes kort en 'k staen wi op de
matte naest de voordeure.
Ja 'oor, de katte van de buren zit wir op de stoepe. Dag katte.
Toch gek dat die grote kraek in m'n kniee alleên is, as ik van boven naè
benee gae. Terug oort er deur de onderdaenen gezwege. Ze 'ebbe zeker
a wi moed op 't waerme nist, die tweê.
't Is wat ook, as je d'r ineêns uut moet, de kouwe in.
'Oe kan 'k 't ze andoee?
Alleên op den dag nog koffie? Nóg minder drienke 's aevends? Ja
Zwemer, de leeftied kom mee gebreken.
Zou zö'n katte daè noe geên last van zö 's nachts op een kouwe stoe
pe? Nie van z'n waeter, bedoele 'k, mae van z'n knieën at n opriest?
I noe nummer 19
