En't bleef nie bie een 'ondje: me kreegn nog kenienn, een caovia, kipn,
schaopn, 'amsters en zelfs paerdn. We naomn ook vanalles mee naor
'uus. Aol wa zwak, ziek of angereëen was (liefst alledriëe), wier verzurgd
bie ons thuus. Da was meêstal geên probleem. M'n moeder docht toch
dat die schermienkels d'n ochtend nie zoun 'aoln. Meêstal was dad ook
wè zö maor soms luktn 't om z'op te lapn. Zö aon'k een keêr een duve
mee, Lodewiek, meêr doöd as levend. Ie kreeg voer van de kipn in z'n
strot gedouwd - uut z'n eign at ie nie meêr - en nao een tiedje kon t-ie
wee vliegn. Ik dienk dat ie toen naor 'uus gevloogn is, maor 'eêl af en
toe zat ie weer in den 'of. Kwam t-ie eevn an. je't a gezien? Lodewiek
is t'r wee!' Leutig was da.
Toen a'k een jaor of dertiene was, zien me nao Braobant veruusd. Van
daoruut gieng 'k op kot in Nijmeegn om te studeern. Eêrst vier jaor
'Bloemsierkunst' (jao, da kan écht vier jaor...) en toen naor de kunstaca
demie in Arnhem, waor 'k nog vier jaor 'èn gestudeerd voo grafisch ont-
wèrper. Afgeloöpn zeumer ben 'k daor afgestudeerd mee een project
over de veerböotn. Mischien je de foto's wè gezien in de vorige Noe.
GJao, die Noe, 'oe kwam 'k ook a wee bie de Noe? Stom toeval eignlijk
da'k 't eêrste nummer zag lign in Terneuzn. Da was in een tied da 'k m'n
eign meêr gieng interesseern voo 't dialect. Ik weunde 'ier toen al nie
meêr en dan val 't je meêr op, dienk 'k. Ik kreeg toen van m'n opa tek
sten die at 'm
vroeger geschreevn 'aod voo 't Advertèntieblad. Een soort column in 't
Medewerkers (2)
Zeêuws-Vlaoms, in de vurm van een ingezondn brief. Ik von da stik leu
tig om te leezn en ik toen zó'n stukje naor de Noe gestuurd. Da wier
geplaotst en van de redactie vroegn ze of da'k zélf ook nie een keê wa
wilde schrievn. En dat 'èn 'k gedaon.
Ik kan m'n Zeêuws een beêtje oefenn op die manier en ik steek er nog
wè's wa van op, zoas die puut... Ik zie m'n eign nog nie zö snel wee
terugkomn nao Zeêland (afgezien van de weekèndjes bie m'n moeder in
Terneuz'n) maor 't taoltje zou 'k wè gaern d'r in 'oun. Mocht 'k dan ooit
in een 'uusje op een diekje komn weunn, dan 'oor niemand da'k jaoren
weg gewist ben. Toch?
noe nummer 19 I
