La Solitude
'r ménsen weunde. Lein was t'r ook in geên jaeren geweest, mae ie wist
de wegt op z'n duumpje. As kleine joen ao d'n dikkels op z'n vaoder stae
wachte, en laeter moch n wel 's om een booschap, krege ze eiers van de
boerin toen moeder zö ziek was en nog laeter 'ielp n wè 's in de oest,
mae ie moch nae Indië en toen n terugkwam prakkizeerden ie d'r nie
over om op de Solitute te gae werke! Allee, 't was aol zövee lank gelee
ee. Mae noe 'aod n in de krante geleze, dat de stad weer uut gieng breie
en dat de Solitute afgebroke wier. Zodoende.
Onder de rontonde die n gepasseerd is, leit ulder eige 'uusje, a zövee jaer
geleje afgebroke. Wat een klein kotje was dat geweest, nie te begriepen
dat ze daè mee z'n achten in geweund 'aodde! 'De Eenzaamheid' zei dat
wuufje. Noe, daer 'aodde ze geên last van g'aod! Alleên was je nooit!
'Oe was 't ook wi? 'Alleen maar niet eenzaam' of 'Eenzaam maar niet
alleen' van de ouwe koneginne? Wat een gedachtesproengen kan een
mens toch maeke ee! Lein moet om z'n eige lache! Mae ondertussen
loopt n nae 't 'uus. De deure staet op een garre en ie douwt n 'êlemaele
open, 't piepen gae deu merg en beên! Smere za nie mi nodig weze. En
ineêns ziet n de boer mee een kannetje deu d'n 'uze löpe en dan oort de
kanne een portemenee: een kluut vo z'n Nieuwjaer! En toen ze een vers
je zoenge, kreeg Marietje, de oudste, een kwartje. Ze 'aodde een goeie
boer en de boerinne was aoltied rejaal gewist. En toch 'aod n geên zin
om op 't 'of te gae werke. Ie weet nie meer percies 'oe of dat 't gieng,
mae 't goeng zonder ruzie, dat weet n wè. Ie ao van aolles gesjouwd in
I noe nummer 19
z'n lange werkzaeme leven, mae op 't lest kwam n bie de plantsoen-
edienst en zö aod n toch nog wat mee wat bloeit en groeit te maeken.
Uut 't achter'uus klienkt ineêns gekraek, d'r is iemand an 't werk en dat
op de laeten aevend! Lein weet de pad, in 't deurgat van de achterkae-
mer bluuft n staen en ie kiekt nae een vent die druk doende is om de
schouwe te slopen.
As Lein kucht, kiekt de man op. Je kan zieë, dat n z'n eige betrapt voelt,
"'t Is toch zonde om zulke mooie eikenhouten planken morgen kapot te
laten slaan. Wat vindt u?"
"Je ei gliek 'oor, gae je gank zou 'k zeie. Gae je 't vo kachel'out gebru-
ke?
"Bin jie noe een bitje..." De onbekende sloper gebruukt noe z'n moer-
stael gelukkig, 't klienkt zö vertrouwd. Lein schuuft een bitje dichterbie.
En noe ziet n 't, 't is wezenlijk 'eêl mooi 'out, mae wat ka je 'r mee
beginne?
"'t Is vo een lieste. Ik schildere, moe je wete."
Lein trekt z'n wenkbrauwen vraegend op: wat moet een schilder noe
mee aol dat 'out.
"'k 'Ebbe net een mooi schilderie klaer en dit 'out is noe percies wat ik
zoeke"
