Ikke Mokammedaon
Goeng allerminst rap dao. Lap vo keêr stoptn 't losn. Dan was 't weer
tied vo te bidn. Biena geliektiedig vieln de mannen voorover op 't dek vo
ulder god, stoengen danao weer overend en 'erhaoldn da ritueêl nog een
paor keern. Mindestens vuuf maol per dag. Me kosten wè zien dat 'ier 't
geloven serieus genomen wier. Maor 't goeng allemaole zo traoge daor.
's Avonds, nao 't werk giengen de mannen op 't achterdek peulvruchtn
poffn.'t Was dan koud en getooid in ulder 'boernoezn' zaogen ze d'r uut
as den aortsvaoder Abraham uut de kienderbiebel bie ons thuus
De Amerikaonse 'ulpgoedern waorn dudelijk nie vo 'ulder, da kostje wè
zien. 's Nachts kostn wulder 't geweervuur 'oorn van malkander
beschietnde Iraokse en Iraonse grenswachtn. D'r was al vele jaorn een
smeulend grensconflict, wat of laoter zou uutmondn in een tien jaorn
durende alles verwoestnde oorlog. Van 't bezoekn van moslimlandn wier
je nie vrolijk. Ulder godsdienst a schienbaor geên positieve invloed op
ulder economische activiteitn. 't Waor overao corrupt en onderdrukknd.
Om kort te gaon: d'r was een gebrek an gezellige mensn.
Maor nie op de 87e verjaorieng van mien moeder. Wanneer ik 'eur de
Zeeuwse felicitaosies kwam overbriengn was de 'uuskaomer bomvol mee
gebuurn en kerkvolk, 'k Schrieve noe 2003. In Apeldoorn, 'k Vertelde 't
ver'aol van de getuge van Jehovao en 't was grèten alom.
D'r wier een tas kaffee gedroenkn mee een koeke. Me praottn nog wa,
Vo nog op tied terug in Zeêland te zien wier 'k nao 't staotion van
Zutphen gebracht. Me giengen binndeu. 'k Kost nog wa boerderieën
bekiekn en vlaggn teln. Meêst waorn 't wimpels in de nationaole kleum.
De trein waor bomvol, maor tot mien verwonderieng waor 't akelig stille.
Je kost een speld 'ore valn. Uut gekkigheid schreêuwde 'k 'eêl 'ard
'Allahoe', en een paor mensn keekn geërgerd om. An de andere kant van
't treinstel gaot de deur oopn en d'r roept een lange doenkere mansper
soon 'eêl 'ard terug: 'Akhbar' (allahoe akhbar: god is groot). Lachend
gaot 'm naost mien zittn. Wao komme gie vandao? Saoedie-Araobië! Ik
'eb 'ier gestudeerd, 'k Vraog n z'n naom en zie z'n identiteitskaorte.
Biena te klein vo zo'n lange naome.
Mohammed legt uut dat die naome is saomengesteld uut de naome van
zien vaoder, groötvaoder en stam. Maor as 'k begost te leezn zag ik in
êne: geboorn in Asmara. Mao da's toch geen Saoedie-Araobië? Ie legt
uut da z'n stam gedeêlteljik in Saoedie-Araobië en gedeeltelijk in Eritrea
weunt. As wulder onderweg een moskee passeern zegt n: 'Da's geên
goeie moskee.' Turkn. Een moskee zou voor iedereen motn zien.
Ja, zeg 'k. Ze zien je al ankommn, de Marokkanen, de Turkn, de
Wahabietn, de Surinaomers en al die andere moslims. Een soort van
Saomen op Weg moslims. Da zien ik nog nie gebeurn, zeg ik. Onze
gesprekken kabbeln voort over religie, economie, de toekomst. En of 'k
d'r vo voel om in de moskee een voordracht te 'ouen.
Maor 'k zien geên gelovige, verweer ik me. Lucht'artig wuuft n mien
bezwaoren weg. Plotselieng staot de trein stille. Wulder moetn wachtn
op een passeernde vrachttrein uut Duutsland. We kiekn nao buutn en
4
I noe nummer 19
