Ouwerwes praete
vaetdoek.'
Marlies Jongejan (Flakkee)
De leste tied ha 'k nogal 's zitte prakkezere over mien taalgebruuk,
over hoe ik noe dialect praete. Da prakkezere, da's gekomme deur
mien moeder. Mien moeder is noe negentig jaer. Ménsen van die
leeftied neme gin blad voor d'r moend zöas jule wel wete, die zégge
geweun waer 't op staet. En oenderlest hei ze wat gezeid waer 'k kit
tig van geschrokken bin.
Mien moeder, mo 'k er even bie vertellen, heit heêl der leven op 't
zélfde durp geweund, op den Oöstdiek, op de Waeterweg, op den
diek en op de kaoie. Toen mien vaoder gestorven is, wier dat huus
op de kaoie veuls te groot, ze ging oak slechter loapen en ze strukel-
de geregeld over die hoage stoepe; m'n waere echt benauwd dat ze
nog 's uut zou sliere. Toen is ze verhuusd; ze is een durp verder gae
weunen in een serviceflat, de boerehemel noeme ze die flat. Ze zit
daer netjes te weunen.
Oenderlest ware m'n bie d'r op visite gunter in die boerehemel, m'n
zatte een bakje te doeen mit een sinterkloasje d'r bie. Vroeger maek-
te ze altied kruukplaetjes, mar da ken ze niet meer. Afijn, me zatte
daer zó, in toen ging d'r een volle komme kofje over taefel. Ze wou
geliek overende korfime, mar as ze opriest wor ze dikkels/draoierig
dus ik zégge tegen d'r: 'Bluuf joe noe mar zitte, dan lang ik wel een
schutteldoek'. -f
Afijn, 'k had die kofje opgedae mit dien doek en toen '\$k\aer was,
zat ze zo naer mien te kieken, 'k Zégge: 'Wat is d'r nou^je kiekt zó'
'Jae', zei ze, 'kind, noe mo 'k joe toch 's wat zégge'. M^fénsen van
noe nummer 20
die leeftied die zégge geweun waer 't op staet, dus ik dienk bie m'n
eige: 'noe gae m'n 't kriege'.
Ze zeit: 'Kind, noe mo je d'r toch 's op lette da je nie zó ouwerwes
mot praeten.'
Ik dienk: 'ouwerwes praete, d'r zeit er hier eên wat, wie's d'r hier
noe negentig, heur of ik?'
'k Zégge tegen d'r: 'Wa bedoel je dan?'
'Jae,' zei ze, 'Daer ken 'k noe niet over uut; dat jou 't nog heit over
een schutteldoek langen, da zae men hier allang nie meer, da's zoo
ouwerwes.'
'k Zégge tegen d'r: 'Hoe doee jule dat dan?'
'Wile lange geên schutteldoek,' zei ze. 'Wile pakke geweun een
Kiek en daer bin ik noe over gae prakkizere. Ik hao nooit gedocht
dat heulie in dertig jaer tied alderlei woorden ofgeleerd hao en dat ik
ampersant ouwerwes bin gae praete.
As ménsen van de Dialectverêniging noe nog 's oenderzoek wille
doee naer 't dialect van mien durp, dan mo je bie mien wezen en
niet bie min moeder. Want heur praet modern en ik praet ouwerwes.
