Gornaot? Ja, gornaot!
Jan Bruens (Aernburg)
Toen was 't zo verre en ver'uusden wulder van Oöstburg naor de
Biezn bie d'Eê. 't Was een piepklein 'uus mee vee grond d'r bie.
't Lag an de Graofjansdiek en je kost d'r alleên maor over 'n wegel
tje gemaokt van puun bie komn. En da wegeltje waor geliek de gren-
ze mee België. Al rap waorn wulder gewend an vobie pedalerende
douaniers, maor alles op 't gemakske, vaneigest. Smokkelaors waorn
toen al schaors en 't waor meer routine as noödzaok, die 'patrouil
les'.
Van boerejoengens uut de buurte kreeg ik 'taollesn'. 'Besn' zien 'ier
beiers, aardbeien wiern frenzn en as wudder bie goe weer naor de
vaort giengen vo te visn, nam je nie j 'engel mee, mao je pérs. 't
Was een nieuwen wèreld vo mien. Bots waor m'n Citroen 2CV geên
eend meer, maor kreeg 't voituurke schone naomn as 'boele',
'geête', of 'piel'. Normn en waordn kreegn 'ier vo mien andere betê-
kenisn. 'k Waor noe in een anderen wèreld. Overbodige joenge
kattn wiern zonder vee poespas teegn een boom doöd gegooid en
op een dag vonden wulder vuuf verkoolde stekelvaerkens. Laoter
'oorden ik dan ze die mee mazout overgootn 'adden en in brand
gestookn. Ook vleérmuuzn konden geên genao vindn. Die diertjes
wiern op een plankje gespiekerd. 'Ier 'eerstn nog 'eêl oude
gebruukn.
Zö trof 'k in een weie een soort van ornithologisch golgbtha, in de
vurm van drie gekrusigde kaopse keezn, waorschienlijk.Voor andere
veugels af te schrikn. f
In 't najaor viengen Vlaomiengen musn en spreêuwn mee ulder
klapnetn. Da kostje vanuut je raom bekiekn. 'Ier zag ik vo den
eersten keer 'oe of een geslacht vaerken boven een strövuur wier
ont'aord. En da kostje goe ruukn ok.
Weunende in de Biezn kostje ook goe de verschiln tussn Zeêuws-
Vlaomiengen en Vlaomiengen bestudeern. Voor in de vaorte te
meugen visn ('t Leopoldkanaol), aa je een vergunninge nodig. En die
wiern streng gecontroleerd. De controleur nam z'n bescheidn taok
zeer serieus. Bie elke controle wier de vergunning bestudeerd waor-
nao de man naor de volgende visser op zoek gieng. Nooit zag ik 'm
een spier vertrekn, altied norsig kiekn. Belgsen dwalm. 't Was altied
grèten as tie gesignaleerd wier.
De goskanten van de vaort waorn ondertusn een soortement van
'angplekke geworn vo vissers en praoters mee vee tied en vo joen-
gens die nog te joeng waorn voor op café te gaon. Wulder viengn
meer wol'andkrabn as paoliengen.
En dan was daor de dag die me nog lange zou biebluuvn. Bie een
duuker in een waotergank bie Oöstburg krioelde 't van de 'aosgar-
naoln' (Neomysis vulgaris). Zövee 'ad 'k er nog nooit gezien.
Dien aovond besluut ik een pint te gaon drienkn in 't café Van Paries
in de Valeiskreeke. D'r is a vee volk binn. Op z'n vaste stek 'angt
een vent an de tooge die a verre de leeftijd van de osseweie gepas
seerd liekt. 'Ier is ie altied te vindn nao werktied. Vaste stek, waor-
schienlijk deêl van 't meubilair en kwaoie geêstn zeien dat ie 't 'ieuw
noe nummer 20 I
